ข้อตกลงเบื้องต้น...เราหมายถึงส่วนใหญ่ในสังคมนะ
เราล้วนต่างก็เคยผ่านชีวิตที่มีสถานะเป็นเด็กนักเรียนมาแล้วทั้งนั้น นับตั้งแต่อนุบาลจนถึงมัธยมปลายร่วม15ปี
15ปี ที่ต้องไปโรงเรียน5วัน/สัปดาห์ x 9 เดือนเป็นอย่างน้อย (อีก3เดือนปิดเทอม)
เราต่างก็มีครูในดวงใจที่จดจำท่านได้อยู่เสมอ ครูท่านนั้นมักจะเป็นครูที่เคร่งครัด ทุ่มเทในการสอน (เราเองเคยเป็นศิษย์ประเภททำข้อสอบผิด1ข้อ ปั่นจักรยานไปถามครูตั้งแต่เช้าว่าผิดได้ยังไง)
แต่แปลก..เมื่อต้องเลือกเข้าอุดมศึกษา..เรากลับไม่เลือกเข้าคณะศึกษาศาสตร์เพื่อจบไปเป็นครู...15ปีในรั้วโรงเรียนไม่ทำให้เด็กส่วนใหญ่มีความประทับใจวิชาชีพครูเพียงพอที่จะเป็นแรงบันดาลใจให้เรียนเพื่อเป็นครู
ความเป็นจริงก็คือ เพื่อนๆที่เรียนศึกษาศาสตร์ วิทยาลัยครูในสมัยนั้นหรือพี่ๆก่อนหน้านั้นก็เถอะก็คือ คนที่ผลการเรียนปานกลางค่อนไปทางอ่อน
คนที่เรียนเก่งก็เลือกแพทย์ วิศวะ ทันตะ ฯลฯ ทั้งๆที่แพทย์ทำงานกับเชื้อโรคที่มาพร้อมกับคนไข้ วิศวะต้องอยู่กับโครงสร้างที่เสี่ยงต่ออันตราย ทันตะอยู่กับขี้ฟันคนไข้
เหตุผลน่าจะเป็นเพราะ สถานะทางสังคม และค่าตอบแทนที่ได้รับ ครูสมัยนั้นเงินเดือนน้อย ไม่มีหนทางหารายได้พิเศษ
ผ่านไป....คนรุ่นที่ผลการเรียนปานกลางค่อนไปทางอ่อน รับราชการครู..มีความเจริญก้าวหน้าตามสายงาน อย่างน้อยๆตอนนี้ก็คือ ผู้อำนวยการสถานศึกษาต่างๆ
พอแค่นี้ก่อนนะ..ขอตัวไปทำงานต่อก่อน แล้วค่อยเข้ามาต่อ