ความคิดเห็นที่ 1 ชี้แจง   ไลท์โนเวลเรื่อง The Legend of the Legendary Heroes มีทั้งหมด 4 ภาค คือ จากคุณ : sakuranbo เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 18:59:00

ความคิดเห็นที่ 2 สารบัญ ภาค 2 - มหากาพย์ผู้กล้าในตำนาน เล่ม 1 · ปฐมบท - นี่คือเรื่องราวของการดิ้นรน · บทที่ 1 - ช่วงเวลาที่โลกได้เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง (ครึ่งแรก) · บทที่ 1 - ช่วงเวลาที่โลกได้เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง (ครึ่งหลัง) ·บทที่ 2  - ช่วงเวลาที่แสงตกลงมา ·บทที่ 3  - ช่วงเวลาที่กลายเป็นความมืดอย่างแท้จริง บันทึกของชิออน · เล่มที่ 1 · เล่มที่ 2 · เล่มที่ 3 · เล่มที่ 4   ภาคยังไงซะก็ตำนานผู้กล้าในตำนาน · เล่ม 6 - ตอน : หนังสือต้องห้าม   4 ช่องจบจาก Rough Den · ภาคโรแลนด์    4 ช่องจบจาก Nantonaku Denyuden · มาแล้ว! ราชานักปฏิวัติของพวกเรา  · วิถีสู่อาณาจักรนอนกลางวัน --- รู้สึกกระทู้จะหาย OTL · ย่ำแย่ที่ออนเซ็น จากคุณ : sakuranbo เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 19:04:07

ความคิดเห็นที่ 3 บทที่ 3 ช่วงเวลาที่กลายเป็นความมืดอย่างแท้จริง เรื่อง ทาคายะ คางามิ ภาพ ซาโอริ โทโยตะ  แปล ซาคุรัมโบ เบต้า คายา ไอ       ฆ่าให้หมด ฆ่าให้หมด คนที่จะกลายเป็นศัตรู ต่อให้เป็นผู้หญิงหรือเด็ก ก็ฆ่าให้หมด "............" ในที่สุด ก็กลายเป็นแบบนี้ เขาคิด คิดว่า แล้วก็เป็นไปตามที่เขาคิดไว้ เมื่อชิออน อัสทาล กลายเป็นกษัตริย์ ในที่สุดก็จะลงเอยแบบนี้ "............" ใช่ พันโทมิแรน ฟลอร์ด คิดเช่นนั้น ผมยาวสีดำขลับถูกหวีลงอย่างเป็นระเบียบ รูปร่างสูงทว่าผอมบางเป็นเส้นตรง นิ้วเรียวยาวสวมแหวนสีดำแปลกตา และใบหน้าที่ดูสงบจนน่าตกใจ แต่ดวงตาสีน้ำเงินดำนั้นทอแสงมืดมิดราวกับมีน้ำแข็งเกาะ เหมือนแววตานั้นกำลังดูถูกดูแคลนทุกสิ่งทุกอย่าง เหมือนกำลังสาปแช่งให้จมดิ่งลงไปในความมืดมิด ดวงตานั้นเรียวยาวและแหลมคม เขากำลังครุ่นคิดถึงสถานการณ์ของประเทศในขณะนี้ ประเทศที่สมบูรณ์แบบ ซึ่งราชาวีรบุรุษ ชิออน อัสทาล ทุ่มเทสร้างมันขึ้นมา ประเทศที่มีแสงสว่างชี้นำทาง ซึ่งในอดีตเคยเป็นโรแลนด์อันเสื่อมโทรม เขานี่แหละคือราชาที่สามารถปกครองประเทศนี้ได้ ไม่สิ ปกครองโลกนี้ได้ต่างหาก ฟลอร์ดคิดเช่นนั้น และเพื่อการนั้น ฟลอร์ดจึงตั้งใจจะแบกรับส่วนที่ดำมืดไว้ ทว่า หน้าที่นั้นจบสิ้นแล้ว ฝ่าบาทในตอนนี้......ถึงแม้จะรับส่วนที่มืดมิดที่สุดของโลกทั้งใบมา แต่ก็ไม่ได้สูญเสียแสงสว่างนั้นไปเลย ฆ่าผู้หญิง ฆ่าเด็ก ทำการทดลองมนุษย์ต่อ กวาดล้างเหล่าขุนนางที่ต่อต้าน ไม่มีใครขัดขวางเขาหรือประเทศนี้ได้อีกแล้ว จากมุมมองอื่น เขาดูเหมือนทรราช ความเผด็จการที่ยุคสมัยก่อนไม่อาจเทียบเคียงได้ และพลังระดับที่มีแต่จะต้องสูญเสียตัวตนของตนเองไป เขามีมันทั้งคู่ พลังที่ไม่ว่าใครต่างก็เกรงกลัว เขามีมันอยู่แล้ว ถึงกระนั้น ถึงกระนั้น เขาก็ยังคงเป็นราชาวีรบุรุษ ประชาชนต่างรักเขาอย่างคลั่งไคล้ ผู้อยู่ใต้บังคับบัญชาต่างกู่ร้องสนับสนุน แม้แต่ทหารที่ถูกทำการทดลองมนุษย์ต่างมองว่าการตายเพื่อราชาวีรบุรุษ ชิออน อัสทาล มีความหมายอย่างมาก มันเป็นพลังที่แทบไม่น่าเชื่อ เสน่ห์ ความนิยม ชื่อเสียง ความศรัทธา ทั้งหมดนั่น ต่างเป็นพันธมิตรกับเขา เขาเป็นกษัตริย์ที่มีทั้งหมดนั่นติดตัวมาตั้งแต่เกิด เขาเป็นกษัตริย์ที่มีความสามารถจะโอบอุ้มแสงสว่างและความมืดขนาดใหญ่ได้มาตั้งแต่เกิด หากมองเขาตรง ๆ จากในที่มืดมิด แสงสว่างจาก ชิออน อัสทาล นั้นเจิดจ้าจนทำให้ตาบอดได้ ดังนั้นไม่ว่าใครต่างก็หลงใหลเขา ติดตามเขาอย่างบ้าคลั่ง ทั้งคน ทั้งประเทศ และโลก เพราะฉะนั้น "......เพราะฉะนั้นกระผมถึง......" เขามองออกไปนอกหน้าต่าง ทางเดินที่เชื่อมไปสู่ห้องบัลลังก์ มีแสงทอประกายจากพระอาทิตย์ยามเช้าเล็ดลอดมาทางหน้าต่าง ราวกับชายที่อยู่เบื้องหน้า หรือว่าสิ่งที่อยู่ข้างหน้านี้ คือแสงสว่างที่ส่องอนาคตของประเทศนี้ ถึงกระนั้น "......ฝ่าบาท ไม่ได้คิดแบบนั้นสินะขอรับ" ฟลอร์ดพูด มีรอยยิ้มเยียบเย็นผุดขึ้นมาจาง ๆ เพราะเขาคือ ชิออน อัสทาล ราชาผู้กลัดกลุ้ม การรุกรานเนลฟาในครั้งนี้ ทำให้หัวใจเขาเจ็บปวดขนาดไหน แค่มองก็รู้แล้ว แต่นั่นมันก็แค่หัวใจที่รู้สึกเจ็บปวด ไม่สามารถทำให้เขาหยุดก้าวไปข้างหน้าได้ ความเจ็บปวดของหัวใจ ไม่มีทางทำให้เขาตัดสินใจผิดพลาดได้ การฆ่าฟันอย่างโหดเหี้ยมที่เนลฟาเป็นสิ่งจำเป็น อย่างที่รู้กันอยู่ ถ้าเป็นกษัตริย์ที่ไม่อาจจะตัดสินใจได้ ฟลอร์ดคงจะไม่เลือกเป็นนาย โดยเฉพาะตั้งแต่ตัวอุปสรรคที่เรียกว่าไลเนอร์ ลูท หายไป ก็กล่าวได้ว่าชิออนมีพลังที่จะก้าวต่อไปข้างหน้ามากยิ่งขึ้น ตามคาด เจ้าปีศาจ 'อัลฟ่า สติกม่า' นั่น สำหรับชิออนแล้ว มันคือมะเร็ง แต่พอเอามันออกไป ชิออนก็ตัดสินใจก้าวไปข้างหน้า "............" ฟลอร์ดหยุดเท้าอยู่ตรงนั้น เขาหยุดอยู่ที่ทางเดิน และก้มศีรษะให้หนึ่งครั้ง เบื้องหน้าเขาคือห้องบัลลังก์อันกว้างใหญ่ ลึกสุดในห้องนั้น ชายที่นั่งอยู่บนบัลลังก์ซึ่งมีไว้ให้กษัตริย์ของประเทศนี้นั่งเท่านั้น ก็ผงกหัว "มาแล้วเหรอ" "ขอรับ" ฟลอร์ดเงยหน้า พอเงยขึ้น ที่ตรงนั้นมีราชาวีรบุรุษอยู่ ผมสีเงินอันสูงศักดิ์ที่ใคร ๆ ต่างก็ลุ่มหลง และดวงตาสีทองฉายเจตจำนงอันแรงกล้าที่จะไม่แพ้ต่อสิ่งใด แสงสว่างนั่น ฟลอร์ดคิด แสงสว่างนั่นมีพลังจะกลบความมืดมิดในตัวเรา...... เขาคิดเช่นนั้น ฟลอร์ดเดินไปข้างหน้า และหยุดยืนอยู่หน้าชิออนพร้อมก้มหัวลงอีกครั้ง "......สบายดีไหมขอรับ ฝ่าบาท" ชิออนยักไหล่ "ก็ไม่ค่อยสบายเท่าไหร่" ฟลอร์ดยิ้ม "ทราบอยู่แล้วล่ะขอรับ" "รู้แล้วยังจะพูดอีกเหรอ ?" "ขอรับ" "เป็นคนที่น่ารังเกียจจริง ๆ นั่นแหละ" "ก็เป็นบทบาทของกระผมนี่ขอรับ......" "ฮะฮะ นั่นน่ะเป็นสิ่งที่ตัวเองควรพูดเองงั้นเหรอ ?" ฟลอร์ดยิ้มขึ้นมาอีกครั้ง แต่คราวนี้เป็นรอยยิ้มอันแสนเย็นเยียบ "แล้ว......" ฟลอร์ดพูด "ได้ยินว่าเรียกกระผม" ชิออนพยักหน้า "มีเรื่องอยากจะวานนายสักหน่อย" "อยากจะวานเหรอขอรับ?" ชั่วพริบตานั้น ในหัวสมองของฟลอร์ด ก็ค้นหาว่าสิ่งที่ชิออนอยากจะไหว้วานเขาคืออะไร ? จากคุณ : sakuranbo เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 19:08:24

ความคิดเห็นที่ 4 การบุกเนลฟาในขณะนี้ คนที่เป็นแม่ทัพอยู่คือ คลอธก์ โคลม ถ้าให้เขาดูแลก็ไม่น่าจะเกิดเรื่องผิดพลาด เพราะเขาเป็นชายที่ยอดเยี่ยม ฟลอร์ดคิดว่าคงไม่ส่งมอบเรื่องเนลฟาให้เขาแน่ ๆ หรือจะปรึกษาเรื่องการบุกรูน่าให้เร็วขึ้น ?  หรือจะได้เวลาต้องคิดแผนรับมือกับคาสล่าที่ตั้งอยู่ทางเหนือของตอนใต้ของทวีป หรือจะเกี่ยวกับการจัดการพวกขุนนางที่ยังคงต่อต้านและซ่อนตัวอยู่ในเงามืดของประเทศนี้ หรือจะเป็นเรื่องการเคลื่อนพลของจักรวรรดิกัสตาร์คจากทางเหนือของทวีปซึ่งกำลังแผ่อิทธิพลลงมาทางใต้อย่างรวดเร็ว แต่ไม่ว่าเรื่องไหนก็ล้วนดำเนินการวางแผนรับมือไว้อย่างเหมาะสมอยู่แล้ว ถ้าอย่างนั้น "............" ฟลอร์ดจึงหยุดคิด และมองใบหน้าของราชา มองสีหน้ากลัดกลุ้มของราชา และ "......ไลเนอร์ ลูทหรือขอรับ ?" ชิออนพยักหน้า "เออ มีพวกมาช่วยพังคุกหนีไปแล้ว" "โฮ่" "แถมมิลเลอร์ยังวางแผนขัดขวางด้วย" ฟลอร์ดยิ้ม "เพราะพันตรีมิลเลอร์ยังไม่รู้ถึงสิ่งที่อยู่ภายในตัวฝ่าบาทสินะขอรับ" ที่จริงแล้ว เดิมทีตัวฟลอร์ดเองก็ไม่ค่อยรู้หรอก ว่ามีพลังที่ยิ่งใหญ่กำลังดิ้นพล่านอยู่ในตัวของชิออน แต่เขาก็คาดคิดไว้ ว่ามันเป็นพลังที่จำเป็นต่อราชา ว่าชิออน อัสทาลเป็นมนุษย์ที่ถูกเลือก ดังนั้นนั่นก็เป็นพลังที่เขาคู่ควรจะได้รับ วันนั้น วันที่ชิออนให้ฟลอร์ดได้เห็น เขาก็เข้าใจได้ทันที ว่าสิ่งที่ชิออนแบกรับไว้ ทั้งแสงสว่าง ความมืด และภาระหนักนั้นหนักหนายิ่งกว่าที่เขาคาดคิด ถึงกระนั้นกษัตริย์องค์นี้ก็ยังคงก้าวต่อไปข้างหน้า เพื่อที่จะเปลี่ยนแปลงโลก ฟลอร์ดพูดต่อ "ถ้างั้น ไลเนอร์ ลูท......" "ให้จับกุมซะ" "......ข้อหาล่ะขอรับ ?" "เป็นผู้หลบหนีที่ทรยศต่อประเทศนี้" "งั้นฆ่าทิ้งได้ไหมขอรับ ?" สีหน้าของชิออนยังคงไม่เปลี่ยน แต่ก็เห็นได้ว่าหัวใจของเขามัวหมอง ไลเนอร์ ลูท ไลเนอร์ ลูท ไลเนอร์ ลูท ไลเนอร์ ลูท กะแล้วว่าชายคนนี้มันคือมะเร็ง ฟลอร์ดคิด ชิออนเอ่ยขึ้น "......เออ จะฆ่าก็ได้ แต่ถ้าจับเป็นได้จะดีที่สุด" แล้วฟลอร์ด "......เข้าใจแล้วขอรับ" ก็ผงกหัว และกลับข้อเท้าทันที "......งั้น จะไปดำเนินการล่ะขอรับ" แล้วเขาก็ออกจากห้องโถงไป จากคุณ : sakuranbo เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 19:09:57

ความคิดเห็นที่ 5 ไลเนอร์ ลูท หรือว่าเขา ก็เป็นมนุษย์ที่ถูกเลือก เพราะสามารถทำให้ราชาวีรบุรุษกลัดกลุ้มได้ถึงเพียงนี้ แต่ว่าทุกคนก็ย่อมมีบทบาทที่แตกต่างกันไป ชิออนคือผู้ที่จะเปลี่ยนแปลงโลก และ ไลเนอร์คือผู้ที่จะเสียสละ เป็นอาหาร เป็นเหยื่อ แล้วเหยื่อนั่นก็เคลื่อนไหวไปมาอย่างมีอิสระและขวางหูขวางตา ฟลอร์ดออกมาจากห้องโถงแล้วยืนอยู่ตรงทางเดินสักพัก "แล้วต้องทำยังไงถึงเป็นผลดีที่สุดนะ" จะฆ่าไลเนอร์ ลูท หรือว่าจะจับเป็นดี แม้จะเป็นระหว่างดำเนินการเรื่องนั้น เขาก็อาจสืบพบอะไรใหม่ ชิออน อัสทาลเป็นใครกันแน่ ? เขาจะเป็นผู้นำพาอะไรมาสู่พวกเรา มาสู่โลกใบนี้ การสืบเรื่องนี้เดินหน้าไปมากแล้ว และดูท่าว่าทางพันตรีราเฮล มิลเลอร์เอง ก็คงกำลังรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่ และสืบจนมาถึงทางตัน จึงลองปล่อยให้ไลเนอร์หนีไป เขานึกถึงคำพูดของชิออนเมื่อสักครู่ 'มีพวกมาช่วยพังคุกหนีไปแล้ว' พวกที่ว่าน่าจะหมายถึงผู้หญิงที่ชื่อเฟริส และผู้ที่ให้ข้อมูลกับเธอ ก็น่าจะเป็นพวกมิลเลอร์ มิลเลอร์คงพยายามทำอะไรเพื่อค้นหาความลับของชิออน "......ไม่เห็นจะต้องทำอะไรอ้อมค้อมแบบนั้นเลย" ฟลอร์ดแสยะยิ้ม ถ้าอยากรู้นัก ก็ถามชิออนเลยสิ เพราะมันก็ไม่ใช่เรื่องที่จะต้องปิดบังอะไรแล้ว แต่ก็อีก วิธีการทำงานของราเฮล มิลเลอร์ กับลูค สตั๊กการ์ท ลูกน้องเขา คือการเคลื่อนไหวโดยบิดบังร่องรอย และทำอะไรอย่างลับ ๆ ความเฉลียวฉลาดของพวกเขานี่เองที่ยกให้ชิออนขึ้นมาอยู่ในตำแหน่งที่นำไปสู่การปฏิวัติเพื่อเปลี่ยนแปลงประเทศให้คงอยู่ พวกเขามีความสามารถล้ำเลิศ ยอดเยี่ยมเกินกว่าจะรับมือได้ แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ เรื่องคราวนี้ก็ทำอะไรอ้อมค้อมเกินไป ฟลอร์ดคิดเช่นนั้น ต่อให้ไม่ต้องทำแบบนั้น "......แค่ถามความจริงไปเลยก็ได้นี่ จริงไหมครับ ? คุณลูซีล เอริส" เขาพึมพำ แต่ต่อให้มีคนอยู่ข้าง ๆ เสียงนั้นก็เบาจนแทบไม่ได้ยินอยู่ดี และแล้ว "......นั่นสินะ" ก็มีเสียงตอบกลับมา ข้างหน้านั้นไม่มีใคร ไม่มีอะไรอยู่ แต่มีเสียงตอบกลับมาจากใจกลางของทางเดินข้างหน้า อยู่ตรงนั้นเอง ถึงจะมองไม่เห็น แต่มันก็อยู่ตรงนั้น "............" ไอ้ปีศาจนี่ ฟลอร์ดฉีกยิ้ม "ในที่สุดก็ได้พบนะครับ" "แต่ฉันมองเธอมาตลอดเลยล่ะ" "โฮ่" "เธอน่ะยอดเยี่ยมมาก คอยชี้นำทางที่ถูกต้องให้ชิออนในเวลาที่หัวใจของเขาอ่อนแอ" ฟลอร์ดส่ายหน้า "ประเมินผมสูงไปแล้วครับ ฝ่าบาทน่ะ......ถึงไม่มีผมก็เดินหน้าไปในเส้นทางที่ถูกต้องอยู่แล้ว" "อา นั่นสินะ แต่เธอเองก็ยื่นมือเข้าไปช่วยไม่ใช่เหรอ ? เธอพูดไว้ตั้งแต่แรกเลยนี่ ตั้งแต่ครั้งแรกที่เธอได้พบชิออน......" ผมจะแบกรับความมืดของคุณเอง เขาพูดไว้แบบนี้ ทว่า ชิออนในตอนนี้นั้นจัดการทั้งแสงสว่างและความมืดที่อยู่ในมือได้ โดยไม่สูญเสียประกายส่องสว่างไปเลย แน่นอนว่าสำหรับฟลอร์ดแล้ว หมายความว่าเขาจะทำงานได้ง่ายขึ้น แต่ลูซีลก็พูด "แต่เธอก็จะก้าวไปยิ่งกว่านั้นใช่ไหมล่ะ ?" ฟลอร์ดหัวเราะ "คุณกำลังพูดถึงเรื่องการจัดการกับไลเนอร์ ลูท ใช่ไหมครับ ?" ลูซีลไม่ตอบ แต่ฟลอร์ดรู้สึกได้ว่าเขาพยักหน้า เขาจึงพูดต่อ "ฝ่าบาทบอกว่าจะฆ่าหรือจะจับเป็นก็ได้ แล้วคุณล่ะครับ......ท่านดยุคเอริส อยากจะให้จัดการแตกต่างไปจากฝ่าบาทหรือเปล่า ?" ไม่มีปฏิกิริยา ไม่มีทั้งการปรากฏตัว คุยกับปีศาจนี่มันยากซะจริง ฟลอร์ดเกือบจะยิ้มแห้ง ๆ ออกมา แต่เขาก็ทนไว้แล้วพูดต่อ "แน่นอนว่าผมก็เห็นด้วยนะครับ พอเป็นเรื่องเกี่ยวกับผู้ถือครอง 'อัลฟ่า สติกม่า' คนนั้นทีไร สายตาอันเฉียบแหลมของฝ่าบาทก็ทื่อลงทุกที" ใช่แล้ว มีแต่เรื่องของไลเนอร์ ลูท เท่านั้นที่ชิออนรับมือไม่ค่อยได้ จะเพราะว่าเขามีความพิเศษบางอย่างจริง ๆ หรือเปล่า? อะไรบางอย่างที่ย้อนกลับไปมาตั้งแต่สมัยโบราณ เรื่องราวของผู้กล้าและเครื่องสังเวย หรือจะเป็นสาเหตุที่แสงสว่างผูกมัดกับปีศาจผู้โศกเศร้าตนนั้น ? เรื่องนี้ฟลอร์ดเองก็ไม่รู้ ไม่สิ ไม่จำเป็นจะต้องรู้ต่างหาก เขาจะทำแต่สิ่งที่เห็นว่าจำเป็น และเห็นว่าสมควรทำ อ้อแต่บางครั้งก็ทำเกินกว่านั้นไปบ้าง และก้าวต่อไปข้างหน้า ชิออน อัสทาลต้องการฆ่าไลเนอร์ ลูท เพื่อไม่ให้เขาตกเป็นเหยื่อ เพื่อไม่ให้เขาต้องเป็นเครื่องสังเวย น่าจะมีหนทางแบบนั้นอยู่แล้วล่ะ ฆ่าไลเนอร์ ลูท ซะ แล้วให้ 'สิ่งนั้น' ไปสิงสู่ใน 'ดวงตา' อื่นอีกครั้ง หรือ หากจับเป็นไลเนอร์ ลูท ได้ ก็เป็นไปได้ว่าจะวิจัยตัวเขาแล้วพบวิธีช่วย จากนั้นก็ช่วยเขา นำ 'สิ่งนั้น' ไปใส่ใน 'ดวงตา' ของคนอื่น วิธีแบบนั้นก็เป็นไปได้เช่นกัน แต่ทั้งหมดนั่นไม่ว่าจะวิธีไหน ก็เป็นทางอ้อมทั้งสิ้น ถ้าอย่างนั้น ถ้าปล่อยให้ ไลเนอร์ ลูท หนีไปประเทศอื่นซะล่ะ ? ถ้าเป็นแบบนั้น ฝ่าบาทก็จะช่วยมันไม่ได้ ถ้าช่วยมันไม่ได้ล่ะก็ ถ้าให้ต่างฝ่ายต่างแยกไปไกล ๆ ให้ช่วยเหลือกันและกันไม่ได้ เมื่อเวลามาถึง ทุกอย่างก็จะจบลง ชิออนจะกินไลเนอร์และปรากฏร่างที่แท้จริง แต่ แผนแบบนั้นมันหละหลวมเกินไป ฟลอร์ดคิด ยังมีความเสี่ยงมากเกินไป ถ้าหากว่าระหว่างนี้ไลเนอร์โดนคนอื่นฆ่าไปล่ะ แผนของทางนี้ก็จะพัง สมมติว่าถ้าไลเนอร์พบอะไรบางอย่างที่จะลากชิออนออกมาจากแสงสว่างในตอนนี้ แผนของทางนี้ก็จะพัง และสมมติว่าถ้าไลเนอร์...... "............" เอาเถอะ ต่อให้เป็นโอกาสแทบไม่ถึงหนึ่งในหมื่น แต่ก็ใช่ว่าจะไร้ความเป็นไปได้ที่มันจะรวบรวมพันธมิตรที่แข็งแกร่งขึ้นมามีอำนาจขนาดจะต่อต้านชิออน อัสทาล ไม่สิ ต่อต้านจักรวรรดิโรแลนด์แห่งนี้ได้ มันยังไม่รู้ตัว ว่าการช่วยชิออนทั้งหมดนั้น เป็นเพียงความต้องการสนองอีโก้ของตัวเองเท่านั้น แต่ก็ไม่ถึงกับไร้ความเป็นไปได้ที่จะกลายเป็นภัยคุกคามตัวฉกาจ จากคุณ : sakuranbo เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 19:10:46

ความคิดเห็นที่ 6 ใช่แล้ว ถ้าปล่อยไปข้างนอกทั้ง ๆ อย่างนี้ ความเป็นไปได้ทั้งหมดนั่นก็จะเพิ่มขึ้น เป็นแค่อาหาร เป็นปีศาจที่สำนึกตนผิดทั้งที่เป็นได้แค่เครื่องสังเวยแท้ ๆ จะให้มันมาปั่นป่วนไม่ได้เด็ดขาด ดังนั้น "......ผมจะจับกุมไลเนอร์ ลูทครับ" "งั้นรึ ?" ลูซีลตอบ แต่ฟลอร์ดไม่สนใจและพูดต่อ "แล้วขังเขาไว้ในที่ลับตาฝ่าบาทจนกว่าจะถึงวันนั้น จะตัดลิ้น ตัดแขน ตัดขาเขาซะ" เพื่อไม่ให้ เพื่อไม่ให้ไลเนอร์ขัดขวางชิออนได้ "ขอแค่ยังไม่ตายก็พอใช่ไหมล่ะครับ ?" ฟลอร์ดถาม ลูซีลจึงตอบ "อืม ถ้ายังเหลือชีวิตกับดวงตาต้องสาปเอาไว้เป็นใช่ได้ แค่นี้ก็พอจะเป็นเครื่องสังเวยแล้วล่ะ" "ถ้างั้น สิ่งที่อยู่ถัดจากหัวลงไปก็ไม่จำเป็นสินะครับ" "เธอนี่ พูดเรื่องน่ากลัวจังนะ" กับประโยคนี้ของลูซีล ฟลอร์ดไม่อยากจะถูกปีศาจที่แค่อยู่ด้วยก็รู้สึกถึงความตายอย่างลูซีลมาพูดใส่หรอก ถึงคำพูดจะไม่ได้หลุดออกจากปากไป แต่ความรู้สึกนี้คงสื่อไปถึงลูซีลได้อย่างชัดเจน ลูซีลจึงเอ่ยว่า "......หึหึ กลัวฉันเหรอ ?" "อืม ก็กลัวล่ะครับ" ฟลอร์ดตอบตามตรง "เพราะอาจจะโดนฉันฆ่าก็ได้งั้นเหรอ ?" "ไม่ใช่ครับ โชคร้ายหน่อย ที่ตั้งแต่เกิดมาผมไม่เคยกลัวความตายเลยแม้แต่ครั้งเดียว" "......งั้น กลัวอะไรของฉันล่ะ ?" ฟลอร์ดหัวเราะให้กับคำถามนี้ และจ้องมองทางเดินอันว่างเปล่า เขาหัวเราะอย่างเยือกเย็น "ความอ่อนแอของคุณไงครับ ดยุคลูซีล เอริส คุณที่มีอิทธิพลต่อฝ่าบาทอย่างมาก......ถึงจะเห็นว่าคุณมีพลังอันสมบูรณ์แบบ......แต่ก็ไม่ได้แข็งแกร่งเลย......ผมกลัวสิ่งที่ว่าครับ" "โฮ่ ?" ลูซีลตอบด้วยความสนใจเล็กน้อย แต่ฟลอร์ดเห็นว่าถึงคุยเรื่องนี้ต่อไปก็ไม่มีประโยชน์ ไม่ว่าจะเรื่องอะไร สุดท้ายแล้วก็ยังมีสิ่งที่ต้องคาดเดาอยู่อีกมากมาย ความไม่ราบรื่นและความไม่แน่นอนย่อมต้องมีอยู่แล้ว เขารู้เรื่องเหล่านั้นดี หากไม่ใช่คนที่หัวเราะได้ในท้ายที่สุด ก็ไม่ใช่ผู้ชนะ และฟลอร์ดกับชิออนจะนำชัยชนะมาสู่โรแลนด์แห่งนี้ ต่อให้มีอุปสรรคแบบไหนก็ตาม ถึงจะมีสิ่งขัดขวางอย่างไลเนอร์ ลูท กัสตาร์ค หรือ ลูซีล เอริสก็ตาม แต่สุดท้าย พวกเขาจะเป็นฝ่ายหัวเราะ ราชาวีรบุรุษ ชิออน อัสทาล จะปกครองแผ่นดินทั่วทั้งทวีปเมโนริส จักรวรรดิโรแลนด์จะเป็นฝ่ายหัวเราะ แต่จนกว่าจะถึงตอนนั้น "......นี่ก็คุยกันมานานแล้วนะครับ ถ้าผมมัวแต่ชักช้าอยู่ตรงนี้เดี๋ยวผู้ต่อต้านจะหนีไปได้" จนกว่าจะถึงตอนนั้น หมอนี่......ปีศาจที่ชื่อลูซีล เอริสนี่ก็ยังมีค่าที่จะใช้งาน แต่ในขณะเดียวกัน เพื่อเตรียมจะเป็นศัตรู ก็จำเป็นจะต้องหาวิธีฆ่าหมอนี่ ต้องหาวิธีฆ่าปีศาจที่คอยพัวพันกับโรแลนด์แห่งนี้ "ขอตัวตรงนี้นะครับ" ฟลอร์ดออกเดิน ไปข้างหน้า สู่ทางที่เคยมีเสียงของลูซีล เอริส ดังกึกก้อง ในชั่วขณะที่สวนทางกันนั่นเอง เขาก็สัมผัสได้ถึงจิตสังหารที่เย็นยะเยือกจากข้างหลัง แต่สีหน้าของฟลอร์ดไม่ได้เปลี่ยนไป เพราะเขาไม่ได้กลัวความตาย จึงเดินต่อไปทั้ง ๆ อย่างนั้น "............" ลูซีลไม่ได้พูดอะไร แต่รู้สึกได้ว่าเขาไม่แม้แต่จะระวังฟลอร์ดเลย ก็แน่ล่ะ ก็เขาเป็นปีศาจที่ร้ายกาจนี่ คงคิดว่าถึงฟลอร์ดจะหาจุดอ่อนของเขาไปก็เท่านั้น เป็นไม่ได้แม้แต่ศัตรูด้วยซ้ำ ฟลอร์ดรู้สึกได้ ตราบใดที่ยังมีประโยชน์จะให้มันรับบทคลานไปรอบ ๆ ก็ได้ ฟลอร์ดคิดได้ประมาณนี้ แต่ "............" เอาแบบนี้ก็ได้ ตอนนี้ไม่จำเป็นจะต้องทำให้กลัว ไม่จำเป็นต้องทำให้ระแวง ถ้าคิดว่าตัวตนของฟลอร์ดบางเบาล่ะก็ จะคิดอย่างนั้นไปก็ได้ ตอนนี้ไม่จำเป็นต้องรู้หรอกว่า งูที่เลื้อยไปท่ามกลางความมืดอันอึมครึมนั้นมีเขี้ยวพิษ ยังไงซะ สุดท้ายแล้ว สุดท้ายแล้ว พอถูกกัดเข้า ก็จะได้รู้ถึงคมเขี้ยวเอง "............" โดยไม่หันกลับไป ใบหน้าของฟลอร์ดมีรอยยิ้มปรากฏขึ้น และเผยฟันสีขาวเพียงเล็กน้อย เป็นรอยยิ้มเย็นเยียบที่ดำมืดราวกับปีศาจ ตอนนี้จงลำพองใจไปเถอะ...... "............" ทันใดนั้น "......เธอเข้าใจผิดอยู่นะ ฉันเองก็กลัวคนแบบเธอ" ลูซีลกระซิบใส่หูฟลอร์ดจากข้างหลัง ระยะใกล้จนแทบสัมผัสได้ถึงริมฝีปาก ฟลอร์ดหันไปทางนั้นอย่างรวดเร็ว พอหันไป ที่ตรงนั้นมีบุรุษผมสีทองพร้อมใบหน้าที่งดงามจนน่ากลัวอยู่ ปีศาจตนนั้นมองรอยยิ้มของฟลอร์ดราวกับกำลังชำเลืองมอง ราวกับกำลังแอบมองเข้าไปในจิตใจของเขา ฟลอร์ดมองเพียงแว่บเดียวก็รู้ ว่ามันไม่ใช่สิ่งที่มนุษย์จะแตะต้องได้ ไม่ใช่ปีศาจในระดับนั้น ทั้งอย่างนั้น ลูซีลก็พูดและหัวเราะ ราวกับกำลังหยอกล้อเขา "ดังนั้น ฉันจะระวังไว้ จากพลังของเธอ จากเขี้ยวของเธอ จากพิษของเธอ" เขาพูดด้วยโทนเสียงต่ำ เขาเอาจริง ฟลอร์ดเกือบตัวสั่นด้วยคำพูดนั้น ราวกับสิ้นหวัง แม้จะมีพลังมากถึงขนาดนั้น แต่กลับไม่หยิ่งผยอง ไม่เหิมเกริม ถ้างั้นควรจะทำยังไงดีล่ะ สิ่งที่เรียกว่าช่องว่างก็คงจะไม่มี ถ้างั้น ควรจะทำยังไงดีล่ะ ฟลอร์ดใกล้จะตัวสั่น "............" เขาใกล้ตัวสั่น แต่มันไม่ได้มาจากความกลัว มันคือความดีใจ มันคือความปิติที่ได้เห็นความมืดมิดที่ยิ่งกว่าตัวเอง ได้เห็นปีศาจแบบนี้ ได้เห็นปีศาจที่ร้ายกาจแบบนี้ "............" จะฆ่าฉันงั้นเหรอ...... พอคิดเช่นนั้น เขาก็สั่นเทิ้มไปด้วยความรื่นเริงเป็นล้นพ้น "......ฮะฮะ บ้าน่า ผมไม่เป็นปรปักษ์กับคุณหรอกครับ ถ้าต้องสู้กันคงมีแต่จะถูกฆ่าน่ะแหละ" "เห งั้นเหรอ?" "อืม ใช่ครับ" แต่นั่นคือคำโกหก สักวันฉันจะฆ่ามัน ก็เพราะว่าจำเป็นไงล่ะ ยังไงซะตัวมันก็ไม่ได้มีความสลักสำคัญอะไรสักนิด จากคุณ : sakuranbo เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 19:13:00

ความคิดเห็นที่ 7 ไอ้ปีศาจนี่ ไอ้ปีศาจแบบนี้น่ะ มันไม่จำเป็นต่อโลกใบนี้หรอก ดังนั้นความมืดในตัวมัน เอามาใส่ในตัวฉันดีกว่า ความมืดทั้งหมดนี้ ฉันจะเป็นคนแบกรับเอาไว้เอง ตามที่เคยพูดไว้ตั้งแต่แรก ว่าความมืดมิดทุกอย่างของราชาวีรบุรุษ ชิออน อัสทาล น่ะ ฉันจะแบกรับเอาไว้เอง "............" ฟลอร์ดคิดเช่นนั้น จะยื่นมือไปในความมืด ไปให้ลึก ให้ลึกเสียยิ่งกว่าความมืดของมัน ไปให้ลึกยิ่งกว่านั้น ให้มืดมิดยิ่งกว่านั้น ยิ่งความมืดทวีความเข้มข้นขึ้นเท่าไหร่ ยิ่งลึกขึ้นเท่าไหร่ แสงสว่างของชิออน อัสทาล ก็จะยิ่งทวีความสว่างไสวขึ้นเท่านั้น และความสว่างนั้น จะกลบฝังความมืดมิดของฉัน "......ผมไม่เป็นศัตรูกับคุณหรอกครับ เพราะผมไม่ใช่พวกทำอะไรไร้สาระ" "หึหึ งั้นเหรอ ?" "ครับ" "เอาเถอะ ถ้าเธอยืนกรานอย่างนั้น จะเอาแบบนั้นก็ได้" "งั้น ขอตัวล่ะครับ" "อืม" ฟลอร์ดก้มหัวอีกครั้ง แล้วออกเดิน เขารู้สึกถึงสายตาที่จ้องมองจากข้างหลัง สายตาของปีศาจ แต่ไม่ใช่เวลาที่จะหันหลังกลับไปอีกแล้ว ยังไม่ใช่เวลาที่จะฆ่ามัน ดังนั้น ในขณะที่ฟลอร์ดไม่หันหลังกลับไป "............" เขาก็เริ่มครุ่นคิด ถึงการไล่ล่าเหยื่อตัวอื่นถัดจากนี้     ◆     สถานการณ์ย่ำแย่ที่สุด ไม่ว่าอะไรก็ดูหดหู่ สกปรก น่าเวทนา น่าเศร้า แต่ก็ไม่แปลกอะไร ไม่มีสงครามที่ไหนไม่โหดร้ายหรอก "............" เขามองภาพที่อยู่เบื้องหน้าแล้วขมวดคิ้ว ภาพที่อยู่เบื้องหน้าสุดลูกหูลูกตาเต็มไปด้วยซากศพและทะเลเลือด ไม่เหลือผู้มีชีวิตอยู่เลย เพราะว่าเขาได้รับคำสั่งมาว่าห้ามไว้ชีวิตใคร ไม่ใช่แค่พวกทหาร เขาได้รับคำสั่งให้ฆ่าหมดทุกคน ทั้งเด็ก และผู้หญิง 'เพื่อให้โลกได้เห็นพลังของโรแลนด์ จงฆ่าฟันอย่างโหดร้าย เพื่อแสดงให้เห็นถึงความเสียหายจากการทำสงครามกับประเทศนี้' มันเป็นคำสั่งของชิออน และเป็นคำสั่งของเขาด้วย ดังนั้นทุกอย่างที่อยู่เบื้องหน้าจึงมีแต่ซากศพ ซากศพของทหารที่โกรธเกรี้ยว ของครอบครัวที่ร่ำไห้ ของเหล่าผู้เป็นที่รักผู้เศร้าโศก ทั้งขุนนาง ประชาชน ผู้คน และสัตว์ โดยไม่เกี่ยงกับเพศหรือยศฐาบรรดาศักดิ์ ที่มีอยู่ มีเพียงความตายเท่านั้น นี่เป็นครั้งแรกที่มีการฆ่าฟันจนถึงขนาดนี้ แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกแย่อะไรกับมัน ไม่หรอก พูดอย่างนั้นคงไม่ถูก จะเมื่อไหร่ ก็เหมือนกันหมดนั่นแหละ ตอนจะฆ่าเด็ก ฆ่าผู้ใหญ่ ฆ่าผู้หญิง ฆ่าผู้ชาย ไม่ว่าจะฆ่าใคร ไม่ว่าจะเมื่อไหร่ก็ "......พะอืดพะอมชะมัด......" คลอธก์ โคลม พูดราวกับพ่นมันออกมา ผมสีแดงราวกับเพลิงที่ลุกไหม้ ดวงตาสีแดงเฉียบคม ร่างกายที่ฝึกมาราวกับเหล็กไหลถูกห่อหุ้มด้วยเครื่องแบบทหารของโรแลนด์ จอมพลอันดับหนึ่งแห่งจักรวรรดิโรแลนด์ ผู้อยู่ใกล้ชิดกับราชาวีรบุรุษ ชิออน อัสทาลที่สุด ทั้งในและนอกประเทศ คงไม่มีใครไม่รู้จักชื่อของเขา ที่ชื่อเสียงเขาโด่งดังไม่ใช่แค่เพราะเป็นจอมพลของโรแลนด์เท่านั้น แต่ยังเป็นในฐานะยมฑูตแห่งสนามรบด้วย เมื่อเขา — ปรากฏตัวในสนามรบก็หมายถึงฝนเลือดจะตกตามลงมา ร่างของปีศาจที่ควบม้าเข้ามายังสนามรบราวกับพายุ แขนขวาถูกย้อมด้วยเลือดของศัตรู ไม่ว่าใครต่างก็เกรงกลัว และถูกขนานนามว่า คลอธก์ โคลม หัถต์สีชาด เพียงแค่ร่างของเขาปรากฏในสนามรบเท่านั้น แค่เห็นรอยสักสีแดงที่แขนขวาของเขา ทหารของศัตรูก็ใจหล่นวูบ จิตใจพาลสับสนจากการตกอยู่ในความกลัว เพราะอย่างนั้น เพราะอย่างนั้น คลอธก์จึงมาที่นี่ โดยไม่ใยดีกับเสียงห้ามปรามว่า จอมพลจะออกมาอยู่ในแนวหน้าเองน่ะบ้าชัด ๆ เพราะด้วยพลังของชื่อเขา ถ้ามีศัตรูบางส่วนสูญเสียกำลังใจจะสู้รบแล้วเผ่นหนีไปบ้าง ก็น่าจะลดการสูญเสียลงได้ แต่ว่า "............" คลอกธ์ทอดสายตาไปยังพื้นดิน มองภูเขาซากศพ แล้วทำหน้าบึ้งตึงอย่างเศร้า ๆ ที่ที่เขาอยู่ในตอนนี้ คือที่ดินของขุนนางที่มีชื่อว่าเทเรนซ์ ซึ่งตั้งอยู่เขตชายแดนของอาณาจักรเนลฟา ขึ้นมาจากทางเหนือของจักรวรรดิโรแลนด์พอสมควร ในที่ดินนั้น คลอธก์กำลังนำทัพทหารโรแลนด์ เข้าโจมตีเมืองที่ใหญ่ที่สุด และไกลออกไปเบื้องหน้านั่น มีคฤหาสน์และป้อมปราการของเคาท์เทเรนซ์รออยู่ อนึ่ง ก่อนจะมาถึงที่นี่คลอธด์ได้ยึดที่ดินของขุนนางมาแล้วสองคน และยิ่งไปกว่านั้น ภายในอาณาเขตนี้ เขาก็ทำลายหมู่บ้านห้าหมู่บ้านและเมืองสองเมืองราบเรียบไปแล้ว จากคุณ : sakuranbo เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 19:19:16

ความคิดเห็นที่ 8 ดังนั้น ถ้ายึดเมืองนี้และป้อมปราการนั่น ซึ่งเป็นอาณาเขตของขุนนางที่อยู่ติดกับโรแลนด์ได้ — ก็เท่ากับแนวป้องกันโรแลนด์ของเนลฟาได้พังทลายลง ทั้งหมดนี้ใช้เวลาหนึ่งสัปดาห์ ในระหว่างหนึ่งสัปดาห์นั้น คลอธก์ได้แต่ ฆ่า ฆ่า ฆ่าประชาชนของเนลฟา จำนวนของคนที่ถูกฆ่าไปตอนนั้น ไม่อยากจะคิดถึงเลย ความแตกต่างด้านกำลังนั้นเด่นชัด เนลฟาไม่มีกำลังที่จะต่อต้านโรแลนด์เลย พูดให้ถูก ตั้งแต่รวมกับราชอาณาจักรเอสตาบูล ก็ไม่มีประเทศไหนในตอนใต้ของทวีปจะสามารถต้านทานจักรวรรดิโรแลนด์ที่เพิ่มพลังอำนาจขึ้นมาได้แล้ว ถึงกระนั้น ตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมา โรแลนด์ก็ไม่ได้ผ่อนการก้าวต่อไปข้างหน้าลงเลย ภายในหนึ่งปีนี้ ชิออน อัสทาล ได้เตรียมการณ์สำหรับการทำสงครามที่จะเกิดขึ้นในอนาคต...... ไม่สิ ไม่ใช่ ไม่ใช่อนาคต แต่เป็นการเตรียมตัวสู่สงครามโลกที่ส่อเค้าจะเริ่มขึ้นต่อจากสงครามในครั้งนี้ เขาจึงไม่ละเลยการเพิ่มพูนกำลังทหารและอาวุธ ฝึกทหาร เกณฑ์ทหาร วิจัยเวทมนตร์ และทดลองมนุษย์ ชิออนเพิ่มศักยภาพมันขึ้นอย่างมาก ในที่สุดแล้ว ชิออนก็ได้พลังอันมีศักยภาพมหาศาลมาครอง แล้วในโรแลนด์ ก็มีพื้นความรู้อยู่แล้ว เขาได้สิ่งนั้นมาจากโรแลนด์อันบ้าคลั่งในอดีต สิ่งซึ่งเคยมีไว้เพียงเพื่อสนองความสำราญของพวกขุนนาง ข้อมูลมากมายเกี่ยวกับการทดลองมนุษย์ที่วิปริตเหนือจินตนาการซึ่งมีหลงเหลืออยู่ และนอกจากนั้น ยังปลดแอกประชาชนจากการกดขี่ของขุนนาง นำความสงบและอิสรภาพกลับมาสู่ชีวิตของพลเมืองที่เคยต้องทนทุกข์กับสภาพอันน่าเศร้าของการปกครองแบบเก่ามาโดยตลอด ตามปกติแล้ว เมื่อมีการเพิ่มกำลังทหารและอาวุธ ประชาชนจะต้องตกเป็นผู้แบกรับภาระ แต่ชิออนดึงภาระทั้งหมดนั่นมาจากเหล่าขุนนางที่ใช้จ่ายอย่างฟุ่มเฟื่อย และสุดท้าย การยกระดับกำลังทางทหารก็ประสบความสำเร็จ พร้อมบ้านเมืองอันสงบสุข ภายใต้การชี้นำของกษัตริย์ที่เหมาะสม โรแลนด์กำลังเติบโตเป็นประเทศมหาอำนาจที่ต่างจากเมื่อก่อนอย่างสิ้นเชิง "............" และที่นี่ ในตอนนี้ ก็ประกอบไปด้วยทหารที่มีขวัญกำลังใจล้นเหลืออย่างประหลาด ซึ่งไม่ใช่ทหารธรรมดา แต่เป็นทหารที่ถูกทำให้แข็งแกร่งขึ้นจากการทดลองมนุษย์ ผลผลิตจากการวิจัยเวทมนตร์และการฝึกฝนเพื่อเตรียมการรบซึ่งดำเนินการมาในหนึ่งปีนี้ กองทัพที่เกิดจากการรวมกันของทหารโรแลนด์และเอสตาบูล จำนวนคือหนึ่งหมื่นคน แต่ ชิออนสั่งคลอธก์ให้ใช้ทหารเพียงหนึ่งหมื่นคนนั้น ทำลายล้างทหารของอาณาจักรเนลฟาที่มีจำนวนแปดหมื่นแปดพันคน และก็ประสบผลสำเร็จ แนวกำลังป้องกันของเนลฟาถูกทำลาย ส่วนความสูญเสียของโรแลนด์ มีแค่สองคน  ด้วยความแข็งแกร่งของทหารโรแลนด์ที่มีมากผิดธรรมดา ความมุ่งมั่นในการทำสงครามของเนลฟาก็หมดลง ดังนั้นสงครามครั้งนี้ก็ "......จบแล้ว" คลอธก์พึมพำ ไม่สิ ต้องทำให้จบ ที่มาจนถึงตรงนี้นั้นตรงกับการคาดการณ์ของชิออน ด้วยความต่างชั้นทางกำลัง และการแสดงการฆ่าฟันอย่างโหดร้าย เพื่อให้เนลฟายอมจำนนทุกด้านก่อนที่ทัพหน้าจะออกมา ถ้าทำอย่างนั้น ต่อให้ต้องฆ่าประชาชนในตอนแรก แต่ก็จะจำกัดการสูญเสียให้เหลือน้อยที่สุดได้ เป็นแนวคิดเดียวกับการทดลองมนุษย์ ต่อให้การทดลองต้องมีผู้เสียสละจำนวนมาก แต่ถ้าสามารถเอาชนะประเทศอื่นได้ด้วยทหารเพียงแค่หนึ่งหมื่นคนล่ะก็ จะเกิดการสูญเสียน้อยที่สุด และผลลัพธ์เหล่านั้น ก็ปรากฏออกมาแล้ว เขตของเทเรนส์นี้เป็นตัวอย่างที่ดี ขนาดที่ยกทัพเข้ามาถึงเขตนี้แล้ว กองทหารที่ถูกส่งออกมาเพื่อตั้งรับก็เผ่นหนีไปแทบจะทันที ทั้งที่ควรจะต้องปกป้องประชาชนแต่ก็หนีไป เคาท์เทเรนส์เองก็อาจไม่ได้อยู่ในป้อมปราการนี่แล้ว ประชาชนที่ถูกทอดทิ้ง ต่างร่ำไห้วิ่งหนี "............" แต่คลอธก์ก็ไม่หยุดการโจมตี ที่นี่น่าจะเป็นที่สุดท้ายแล้ว เพราะกำหนดให้สิ้นสุดลงที่นี่ การฆ่าคนที่เนลฟา ที่นี่จะเป็นที่สุดท้าย ไม่หรอก มันต้องเป็นอย่างนั้นต่างหาก ดังนั้น "............ฆ่าให้หมดทุกคน" คลอธก์พูดด้วยเสียงต่ำ คำสั่งนี้ถูกส่งผ่านไปให้ทหารทุกนายอย่างรวดเร็ว กองทัพที่เคลื่อนพลอย่างเป็นระเบียบไร้ที่ติ นั่นคือกองทัพของโรแลนด์ ข้ามภูเขาซากศพ ทัพทหารมุ่งหน้าสู่เมืองที่มีสภาพเกือบจะพังพินาศ ถ้ามีเวลาสักสี่ชั่วโมง ทั้งคฤหาสน์ ทั้งป้อมปราการ ที่ตรงนี้ก็จะมีซากศพกองเป็นภูเขา "......จริง ๆ นะ" คลอธก์พูดอีกครั้ง "เป็นสงครามที่น่าสะอิดสะเอียนจริง ๆ" แต่เพราะจำเป็น เขาจึงทำ ตลอดหนึ่งปีนี้ ชิออนคงต่อสู่แบบนี้ตามลำพังมาโดยตลอด และจากนี้ เขาและผู้อยู่ใต้บังคับบัญชาคนอื่น ๆ ก็ต้องร่วมกันตอบรับ เพราะชิออนเป็นกษัตริย์แห่งโรแลนด์ หน้าที่สกปรกทั้งหมดจะผลักไปให้ลูกน้องเสียก็ได้ เอาเถอะ ก่อนที่จะออกทัพ ตอนที่คลอธก์พูดแบบนี้น่ะ ชิออนก็ 'ถ้างั้น ทำไมนายต้องไปอยู่แนวหน้าด้วยล่ะ ? นายก็อยู่ข้างหลัง แล้วปล่อยให้ลูกน้องทำเรื่องสกปรกไปก็ได้นี่ ?' เขาพูด และสุดท้าย หมอนั่นก็พูดแบบนี้ '......ขอโทษ ที่ต้องให้ทำเรื่องสกปรกนะ' นึกถึงหน้าชิออนในตอนนั้น ที่ดูโศกเศร้าและเหนื่อยล้าแล้ว คลอธก์ก็ฉีกยิ้มเล็กน้อย "......ให้ตายสิ ไอ้บ้านั่น ไม่ว่าอะไรก็จะแบกรับไว้คนเดียว......" และคลอธก์ก็หันหลังกลับไปอีกครั้ง จากคุณ : sakuranbo เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 19:19:44

ความคิดเห็นที่ 9 สู่ทางใต้ สู่ทางที่โรแลนด์ตั้งอยู่ จากตรงนี้มองไม่เห็นพระราชวังโรแลนด์ที่ใหญ่มหึมาหลังนั้นเลย มีเมฆที่ดูน่ากังวลลอยข้ามท้องฟ้าอันแจ่มใสมาจากทิศตะวันตกเฉียงใต้  ก่อนที่ฝนจะตกลงมาที่นี่ สมรภูมิรบคงจะสงบลงแล้ว คลอธก์ถอนหายใจเล็กน้อย "ท่านจอมพลคลอธก์ !" เขามองไปทางตรงกันข้าม มีเสียงที่คุ้นเคยดังมาจากทิศตะวันออกเฉียงเหนือ เขาจึงหันไปทางนั้น พอหันไป ก็เห็นนายทหารหนุ่มชั้นสัญญาบัตรคนหนึ่งกำลังควบม้าเข้ามา เขามีผมสีทองรวบไปด้านหลัง ดวงตาฉลาดเฉลียว รูปร่างไม่สูงนัก แต่ดูก็รู้ว่าเป็นร่างกายที่ฝึกฝนมาอย่างหนัก ชูส ชีราส น่ะเอง ชูสอายุสิบเก้าอ่อนกว่าคลอธก์หกปี และร่วมรบกับเขามาหลายสมรภูมิ เป็นหนึ่งในคนสนิทเก่าแก่ที่ไว้วางใจได้ ชูสรวบรวมข้อมูลและวิเคราะห์สถานการณ์การรบได้อย่างสุขุมเยือกเย็นเสมอ ตอนนี้เขาคงกลับมาจากการสำรวจท่าทีของเนลฟาต่อการรุกรานของทหารโรแลนด์ในครั้งนี้ ชูสหยุดม้าข้างหน้าคลอธก์และลงมาคุกเข่า "กลับมาแล้วครับ ท่านจอมพล" คลอธก์นิ่วหน้าให้กับคำนั้น "เลิกเรียกท่านจอมพลซะทีเหอะ" "แต่ว่า" "เอาเหอะน่า นายว่าพวกเราคบกันมากี่ปีแล้วหือ ? พวกทหารก็ออกไปหมดแล้วด้วย หยุดทำท่าทีมีมารยาทแบบคนอื่นได้แล้ว" ชูสทำสีหน้าแย่นิดหน่อย "แต่ถึงยังไง ที่นี่ก็เป็นสนามรบนะครับ......ท่านจอมพล" แล้วคลอธก์ก็ทำมือปฏิเสธแบบเอือมระอา หมอนี่เป็นแบบนี้เสมอ ตรงที่จริงจังเกินไปนี่ จะว่าเป็นข้อเสีย หรือข้อดีกันนะ คงจะเป็นข้อเสียล่ะมั้ง คลอธก์หยุดแล้วถามต่อ "แล้ว ?" "ครับ มีทั้งข่าวดีและข่าวไม่ดี และมีข่าวที่น่าสนใจอีกสองข่าว ทั้งหมดมีสี่ข่าวครับ" "หืม แล้วนายอยากจะให้ฉันฟังข่าวไหนก่อนล่ะ ?" ชูสคิดเล็กน้อย แล้วทำสีหน้าเจ้าเล่ห์ "งั้น จะเริ่มจากข่าวดีก่อนนะครับ" "ฮะฮะ งั้นพอได้ฟังข่าวร้ายทีหลังสุด ก็รู้สึกแย่น่ะสิ ? นายนี่มีนิสัยเสียตรงนี้อย่างน่าแปลกใจเลยนะ" ชูสได้ฟังก็ฉีกยิ้ม "ก็เหมือนผู้บังคับบัญชาใช่ไหมล่ะครับ ?" "ผู้บังคับบัญชาที่ว่า มันคนไหนล่ะ ? " "เอ ใครกันนะครับ ? คลับคล้ายคลับคลาว่าจะเป็นคนผมแดง รูปร่างแข็งแกร่งเหมือนเหล็กน่ะครับ" ชูสพูดแล้วจ้องจอมพลผมแดงของโรแลนด์ แต่คลอธก์ "ผมแดงนี่มัน ใครกันน้อ คัลเน่เรอะ ?" ชูสหัวเราะให้กับประโยคนั้น "ไม่ใช่ครับ ผมจำไม่ยักได้ว่าพันตรีไคเวลผมสีแดง......เอาเถอะ ช่างเรื่องนี้ไปแล้วกันครับ" "เออ ช่างมันละกัน หมอนั่นมันก็นิสัยเสียด้วยแหละนะ ชอบหลีคุณนายที่เขาแต่งงานไปแล้ว" "ฮะฮะ แหม ไม่ปฏิเสธหรอกครับว่ารสนิยมเรื่องผู้หญิงของเขามีปัญหาแต่......ป่านนี้พันตรีไคเวลคงจะจามแล้วมั้งครับ ?" "แล้วก็ถูกสาวว่าว่า อ๊าย~สกปรก จากนั้นก็โดนทิ้งใช่มะ ?" "ใช่ ๆ" ทั้งคู่หัวเราะ ส่วนคัลเน่ ไคเวล คนที่ว่า ก็เป็นลูกน้องของชิออนมาตั้งแต่สมัยอยู่ในหน่วยทหารเดียวกันกับคลอธก์ และแม้แต่ตอนนี้ก็ถูกเรียกว่าเป็นมือซ้ายของราชาวีรบุรุษเทียบเคียงกับคลอธก์ แต่คัลเน่และชูสมีอายุไล่เรี่ยกัน และรู้จักกันมาตั้งแต่สมัยที่เข้ามาติดตามชิออนเกือบจะพร้อม ๆ กัน ดังนั้นพวกเขาจึงสนิทและหยอกล้อกันได้อย่างไม่เกรงใจ แต่คัลเน่เป็นพันตรี ชูสยังเป็นแค่ร้อยตรี สาเหตุก็เพราะ ชูสอยากคอยช่วยงานคลอธก์ เขาจึงปฏิเสธการเลื่อนตำแหน่ง จะได้ไม่มีภาระ ดังนั้นตอนนี้เขาจึงอยู่ที่นี่ได้ คลอธก์กับคัลเน่ขึ้นตรงต่อชิออน แต่ชูสเลือกที่จะติดตามคลอธก์ และแม้แต่ตอนที่สงครามอันแสนสกปรกนี้ได้เริ่มต้นขึ้น เขาก็เลือกที่จะติดตามคลอธก์เข้าสู่สมรภูมิ ถึงคลอธก์จะบอกว่าคราวนี้ไม่ต้องมาก็ได้ แต่เขาก็เอาแต่ยิ้ม 'เพราะจะต้องทำเรื่องสกปรกแบบนี้ ผมถึงมาเป็นทหารไงครับ เพื่อประชาชน เพื่อครอบครัวที่ตายไป จะได้ไม่มีใครต้องเห็นภาพอันแสนสกปรกนี้อีก เพื่อให้พวกเขาไม่ต้องเห็นภาพที่เหมือนกับโรแลนด์อันเสื่อมโทรมในสมัยก่อน ผมถึงจะไป พวกเราไปเป็นคนที่รับรู้เรื่องทั้งหมดนั่นกันก่อนเถอะครับ' ชูสพูด แล้วพอคลอธก์พูดว่า นายจริงจังเกินไป เป็นไอ้บ้าที่จริงจังเกินไป ชูสก็พูดติดตลกว่า 'อะฮะฮะ นั่นสินะครับ ก็ผมเป็นคนจริงจังจริง ๆ นี่ เพื่อปกป้องผู้บังคับบัญชาบางคนที่จริงจังแล้วก็งี่เง่าซะยิ่งกว่าผม จนถึงขนาดยอมทิ้งแขนขวาของตัวเอง ผมเลยจะไปด้วยครับ เพราะคุณเป็นคนสำคัญที่โรแลนด์จะขาดไปเสียไม่ได้ ผมต้องไปในฐานะตัวตายตัวแทนของคุณ' แล้วคลอธก์ก็พูดว่า อย่ามาล้อเล่นน่า ถ้าชิงตายไปก่อนฉันล่ะก็ จะฆ่าทิ้งซะเลย ชูสที่ได้ฟังดังนั้นก็เอาแต่ยิ้มกริ่ม 'ฮ่าฮ่า ถ้าผมตายไป ก็ฆ่าไม่ได้แล้วสิครับ ?' เขาพูดแล้วเอาแต่หัวเราะร่วน "............" แต่ คลอธก์ก็เข้าใจที่เขาพูด หน้าที่สกปรกน่ะ ให้เขาทำไปก็ได้ ถ้าทำแล้วสามารถช่วยใครได้ล่ะก็ แค่นั้นก็พอแล้วล่ะ เพราะอย่างนั้น ถึงต้องมีพวกเขา "......แล้ว ?" คลอธก์ถาม "งั้น เริ่มจากข่าวดีก่อนก็แล้วกัน ?" ชูสพยักหน้า "ราชาของอาณาจักรเนลฟา......ยอมจำนนต่อโรแลนด์แล้วครับ" "............" นั่นเป็นข่าวที่คลอธก์เฝ้ารอ ทำให้อาณาจักรเนลฟายอมจำนนด้วยการสูญเสียที่น้อยที่สุด และจากเรื่องครั้งนี้ จะแสดงให้คาสล่าและรูน่าได้เห็นถึงความแข็งแกร่งของโรแลนด์ ซึ่งจะมีประโยชน์ต่อการขยายอาณาเขตในภายหลัง จากการยอมจำนนของเนลฟาในครั้งนี้ เรื่องต่อ ๆ ไปก็น่าจะราบรื่นขึ้น ทว่า คลอธก์หรี่ตา ดูจากสถานการณ์ปัจจุบันของเนลฟา ทำให้ไม่ได้รู้สึกว่ามันน่าจะราบรื่นเลย จริง ๆ แล้วในตอนนี้ อาณาจักรเนลฟาถูกแยกออกเป็นสองขั้วใหญ่ ๆ ขั้วหนึ่งปกครองโดยกษัตริย์ กรีด เนลฟี่ กับ เหล่าขุนนางที่ภักดีซึ่งผูกมิตรกับโรแลนด์ จากคุณ : sakuranbo เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 19:20:13

ความคิดเห็นที่ 10 อีกขั้วหนึ่งคือขุนนางที่ต่อต้านโรแลนด์ ซึ่งเล็งเห็นว่าการที่โรแลนด์รวบราชอาณาจักรเอสตาบูลเข้ามาจนกลายเป็นประเทศใหญ่นั้นอันตราย ขั้วนี้ถูกก่อตั้งขึ้นโดยองค์ชายอันดับหนึ่งของกษัตริย์เนลฟี่ เพื่อขยายอำนาจของตน และจากการที่กษัตริย์กรีด เนลฟี่ ล้มป่วยลง หากโรแลนด์ไม่ชิงโจมตีเข้ามาก่อน ก็เป็นไปได้ว่าเขาอาจอ้างนามของราชานำกองทัพบุกลงทางใต้เพื่อรุกรานโรแลนด์ นั่นคืออำนาจที่ถูกแบ่งเป็นสองส่วน ระหว่างสองขั้วนี้ ผู้นำของฝ่ายไหนนะที่ตัดสินใจยอมแพ้ เอาเถอะ เดาได้ไม่ยากหรอก "กรีด เนลฟี่ ยอมแพ้แล้วเหรอ ?" คลอธก์พูดจบ ชูสก็พยักหน้า "ครับ ถึงจะชราภาพแล้ว แต่ยังไงก็เป็นกษัตริย์ที่สามารถฟื้นฟูอาณาจักรเนลฟาขึ้นมาใหม่ได้ภายในหนึ่งชั่วอายุคนนะครับ" "ถึงได้เข้าใจกำลังรบของโรแลนด์ได้ในทันที และรับรู้ว่ามันเป็นการนองเลือดที่ไร้ประโยชน์ ช่างเป็นกษัตริย์ที่ชาญฉลาดจริง ๆ" "ครับ" "งั้น สงครามนี้ก็จบแล้วล่ะนะ" คลอธก์พูดแบบนั้น แต่หน้าก็ไม่ผ่อนคลายความตึงเครียดลง "แต่ ก็มีข่าวร้ายด้วยใช่ไหม ?" ชูสพยักหน้าอย่างสงบเสงี่ยม "แล้ว ข่าวร้ายที่ว่าล่ะ ?" "คือกษัตริย์ กรีด เนลฟี่......" ได้ยินเพียงเท่านี้ คลอธก์ก็อยากจะกุมขมับซะแล้ว "......ตายแล้วเหรอ ?" "ครับ ทันทีหลังจากประกาศยอมจำนน" "แก่ตาย ?" คลอธก์คิดว่าไม่น่าจะเป็นแบบนั้น จึงถามดู พอถาม ชูสก็ส่ายหน้า "ถูกฆ่าครับ" ใครฆ่า? คงไม่ต้องถาม ก็ต้องเป็นลูกชายที่อยู่ฝ่ายตรงข้ามแหงอยู่แล้ว ชูสพูดต่อ "ราชาเนลฟี่ ยื่นข้อเสนอให้ยุติสงครามคราวนี้ ด้วยหัวของตนเองและการกักตัวเจ้าชายสตาร์เนลผู้สืบทอดราชบัลลังก์ไว้ แต่......" สตาร์เนล ก็คือเจ้าชายที่ก่อตั้งกลุ่มต่อต้านโรแลนด์และแสดงความเป็นกบฏต่อราชากรีด เนลฟี่ "สตาร์เนลไม่ชอบใจการประกาศยอมจำนนของกษัตริย์เนลฟี่ล่ะสิ ?" "ครับ" "เลยฆ่าพ่อเพื่อปกป้องตัวเองสินะ" ชูสพยักหน้า "ถ้าโดนโรแลนด์ควบคุมตัว คงถูกฆ่าแน่ ก็เลยสติแตกครับ" "ให้ตายสิ ไอ้เจ้าชายงั่งนี่" คลอธก์ยิ้มเฝื่อน แต่การคาดการณ์ของเจ้าชายนั้น ถูกต้องแล้ว สงครามในครั้งนี้ จะไม่ปล่อยเชื้อพระวงศ์ไปแม้แต่คนเดียว พอฆ่าเชื้อพระวงศ์ทุกคนแล้ว โรแลนด์ก็จะประกาศออกไป ว่าเพราะเนลฟาขัดขวางและต่อต้านการเดินทัพของโรแลนด์ จึงต้องฆ่าเชื้อพระวงศ์ทิ้งให้หมด แต่ถ้าหากยอมจำนนเสียตั้งแต่แรก เชื้อพระวงศ์จะได้รับการรับรองสถานภาพและตำแหน่งเข้ามาเป็นขุนนางของโรแลนด์ แน่นอนว่าต้องได้ผลที่ยอดเยี่ยมแน่ เพราะคนที่ตัดสินใจว่าจะทำสงครามหรือไม่ ก็คือขุนนางและเชื้อพระวงศ์ และหากเชื้อพระวงศ์ตัดสินใจยอมให้โรแลนด์รุกราน เพื่อรักษาตำแหน่งและชีวิตของตัวเองไว้ เมื่อนั้นจะเกิดอะไรขึ้น ? เพราะทุกคนไม่ได้เป็นกษัตริย์ที่ฉลาดหลักแหลมและยอมสละตัวเองเพื่อปกป้องประชาชนอย่างกรีด เนลฟี่ ถ้าถูกบีบให้ปกป้องตนเอง แน่นอนว่าต้องยอมจำนน เพียงแค่นี้ก็จะลดการขัดแย้งที่ไร้ประโยชน์ได้ และลดการสูญเสียได้ เพื่อจะให้กลายเป็นแบบนั้น เขาก็รู้สึกผิดที่จำเป็นต้องใช้อาณาจักรเนลฟาเป็นตัวอย่าง เขาได้รับคำสั่งจากชิออนว่าให้ฆ่าเครือญาติที่มีความสำคัญไล่มาถึงอันดับสองให้หมด แน่นอนว่า กรีด เนลฟี่เอง ก็น่าจะรู้ เห็นได้ชัดว่าเขาพยายามต่อรองโดยใช้หัวของตัวเอง เพื่อแลกกับชีวิตลูกชาย ซึ่งเป็นข้อเสนอที่เขาคิดว่าโรแลนด์น่าจะยอม เขาจึงยอมจำนนโดยเร็ว เพียงแค่กองกำลังป้องกันข้าศึกแรกสุดทลายลงเท่านั้น และเนลฟาเองก็ยังเหลือกองกำลังอีกเจ็ดหมื่นนายซึ่งยังไม่ได้เคลื่อนทัพมา จากการที่ยอมจำนนรวดเร็วอย่างนี้ โลกจะกล่าวขานถึงความแข็งแกร่งอันล้นหลามยากจะต้านทานของทัพโรแลนด์ แล้วจะไม่รับข้อเสนอหรือ ? นั่นเป็นการคาดการณ์ที่หลักแหลมจริง ๆ สถานการณ์ขณะนี้ น่าจะสื่อถึงความคิดนั้นได้ เมื่อถูกโรแลนด์จู่โจม เนลฟาก็พ่ายภายในสองอาทิตย์ คนในราชวงศ์ซึ่งควรจะต้องตายทั้งหมดจะมีโอกาสรอด หากยอมจำนนในทันที และยังได้รางวัลเป็นการรับรองสถานภาพและตำแหน่ง มันยังกลายเป็นทิศทางให้ประเทศอื่นคิดว่า ยอมจำนนซะ......จะดีกว่า ถ้าเป็นตอนนี้ล่ะก็ น่าจะจบด้วยการสูญเสียที่น้อยที่สุดได้ แต่กรีด เนลฟี่ตายแล้ว ถูกฆ่าโดยลูกชายที่คิดแต่จะปกป้องตัวเองและไม่ได้เข้าใจอะไรเลย "แล้ว ไอ้ลูกชายหน้าโง่นั่น หลังจากฆ่าพ่อแล้วมันทำยังไงต่อ ?" ชูสทำหน้าเหน็ดเหนื่อยเล็กน้อยต่อคำถามนี้ "สั่งให้ทหารหนึ่งหมื่นนายโจมตีทหารโรแลนด์ครับ......" "โฮ่ สละทหารหนึ่งหมื่นคนมาถ่วงพวกเรา แล้วระหว่างนั้นก็หนีไปสินะ ? อย่างกับกระจกสะท้อนพวกขุนนางชั้นเลวเลยแฮะ" แต่ชูสไม่พยักหน้าให้กับคำพูดนั้น เขาเพียงแต่มองมาด้วยใบหน้าหม่นหมอง "เปล่าครับ สตาร์เนลยังไม่ได้หนี" "หา ? งั้นมันทำอะไรอยู่" พอคลอธก์ถาม ชูสก็สูดหายใจเข้าหนึ่งครั้ง เพื่อรวบรวมถ้อยคำ จากนั้นก็พูดออกมา "ฆ่าชาวบ้านครับ" "เฮ้ย" คลอธก์เปล่งเสียงตกใจ แต่ชูสไม่ใส่ใจและพูดต่อ "......ฆ่าประชาชน แล้วปล้นสิ่งที่พอเอาไปได้ แล้วตั้งใจจะหนีไปทางเหนือครับ" "............" คลอธก์ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา เลวร้ายที่สุดจริง ๆ ไม่คิดว่าจะถึงขนาดนี้ ฆ่าคนของประเทศตัวเอง ขโมยของแล้วหนีไป ไม่คิดว่าจะทำเรื่องเลวร้ายอย่างนี้ ถ้าเป็นอย่างนี้ นอกจากการสู้รบตามปกติแล้ว ก็จะมีผู้เสียชีวิตเพิ่มขึ้นอีก แถมเนลฟาในตอนนี้ ก็ไม่มีผู้มีสิทธิ์ทำหน้าที่ยอมจำนนต่อโรแลนด์อยู่อีกแล้ว ซึ่งหมายถึง เนลฟายังไม่ยอมจำนน แล้วถ้ายังไม่มีการประกาศยอมจำนน โรแลนด์ก็ยังคงต้องฆ่าฟันต่อไป ฆ่าทหารหนึ่งหมื่นคนนั่นที่จะบุกเข้ามาทั้งที่พวกเขารู้ตัวอยู่แล้วว่าต้องตายแน่ ฆ่าพลเมือง แล้วเนลฟาจะถูกทำลายย่อยยับ ต่อเรื่องนี้ คลอธก์ "............" อยากกุมขมับจริง ๆ ดังนั้นถึงได้เกลียดสงครามไงล่ะ เพราะไม่ว่าเมื่อไหร่ก็หดหู่ สกปรก น่าเวทนา น่าเศร้า แม้จะคาดไว้แล้วว่าสถานการณ์จะเลวร้ายที่สุด แต่มันก็มักจะโหดร้ายกว่าที่คิดไว้ก้าวหนึ่งเสมอ จากคุณ : sakuranbo เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 19:20:42

ความคิดเห็นที่ 11 จากตรงนี้ คงเปลี่ยนเป้าหมายจากตรงนี้ไม่ได้แล้ว แม้จะเป็นการทำลายเนลฟา แต่การฆ่าล้างบางอย่างโหดเหี้ยมที่นี่ก็มีความหมายของมัน เพื่อจะได้ลดจำนวนการสูญเสียให้น้อยลง จากสงครามที่จะมีต่อจากนี้ ช่างเป็นสงครามที่แย่ที่สุดจริง ๆ แต่ก็เพื่อจะได้ไม่ต้องทำเรื่องเลวร้ายอย่างนั้นอีก ช่วยไม่ได้ ต้องทำสินะ......ขณะที่คลอธก์กำลังพูดแบบนั้นอยู่ ชูสก็พูดต่ออีก "แต่ตรงจุดนั้น ก็ยังมีข่าวน่าสนใจอยู่นะครับ" "หือ ?" คลอธก์มองไปทางชูส จะว่าไปก็เพิ่งนึกออก ชูสบอกก่อนหน้านี้ว่า นอกจากข่าวดีและข่าวร้ายแล้ว ก็ยังมีข่าวที่น่าสนใจอีกสองข่าว "ข่าวน่าสนใจ ?" คลอธก์ถาม ชูสพยักหน้า "เมื่อกี้บอกแล้วใช่ไหมครับว่า สตาร์เนลให้ทหารหนึ่งหมื่นนายมุ่งไปทางใต้" "อืม" "แต่พวกนั้นไม่ได้มาทางนี้หรอกครับ" "หือ ? หมายความว่าไง ?" "ก็เพราะ......มีข่าวลือว่าชายที่ชื่อ โทอาเล เนลฟี่นำทัพนั้นมุ่งไปทางตะวันออกครับ......" "โทอาเล......?" คลอธก์ทวนชื่อเพื่อให้จำได้ แล้วถามกลับ ชูสพยักหน้า "โทอาเล เนลฟี่ครับ เป็นหลานของ กรีด เนลฟี่ ที่ตายไป" พอพูดถึงตรงนี้ คลอธก์ก็นึกขึ้นได้ ก่อนจะออกทัพมา ฟลอร์ดมีพูดไว้ "ถึงเนลฟาในตอนนี้ จะไม่มีคนที่เก่งกาจจนสามารถขู่ขวัญโรแลนด์ได้ก็ตาม แต่กรุณาระวังคนคนหนึ่งเอาไว้นะครับ เขาชื่อ โทอาเล เนลฟี่ เป็นลูกเมียน้อยของเจ้าชายสตาร์เนล ถึงในตอนนี้จะถูกตัดออกจากความสำคัญของประเทศไปแล้วก็ตาม ถ้าเนลฟามีแนวโน้มที่จะมอบอำนาจให้เขาล่ะก็......แนะนำให้กำจัดเขาก่อนเป็นอันดับแรกครับ" หมอนั่นพูดเอาไว้ ถึงฟลอร์ดจะพูดไว้แบบนั้น แต่เขาก็สนใจขึ้นมานิดหน่อย ว่านายโทอาเลนี่เป็นคนยังไงกันนะ เข้าใจล่ะ เพราะสถานการณ์เป็นแบบนี้ ทิศทางของทหารถึงได้เปลี่ยนไป ลูกเมียน้อย ชิออนเองก็เป็นแบบนั้น "วัชพืช......ที่งอกออกมาจากดิน มักแข็งแกร่งสินะ ?" พอคลอธก์พูด ชูสก็ยักไหล่ "คุณชิออนน่ะ ต่อให้งอกออกมาจากดิน แต่ก็เป็นดอกไม้นะครับ" "หา ถึงจะเห็นว่ามันสวยก็เถอะ แต่ก็เป็นดอกไม้กินแมลงนะเฟ้ย ?" "โธ่~ เรียกกุหลาบเถอะครับ อย่างน้อยนั่นก็มีหนามมีอะไร" "อ้อ~ จริงด้วย เจ้าชิออนมันเหมาะกับกุหลาบนี่เนอะ คาบไว้ในปากแล้วตบมือแปะแปะใช่มะ ?" ต่อคำพูดนั้น ทำไมก็ไม่รู้ ชูสถึงหน้านิ่วทันที และตัวสั่นเหมือนกำลังอดทนต่ออะไรบางอย่าง และสุดท้ายก็ปล่อยก๊ากออกมา "อย่าพูดอะไรแปลก ๆ จะได้ไหมครับ ? เห็นภาพขึ้นมาเลยนะ" หน้าของเขาแดงก่ำ เพราะกลั้นหัวเราะ คลอธก์ชำเลืองมองแล้วครุ่นคิด สถานการณ์ไม่ได้ย่ำแย่อย่างที่ตัวเองนึกภาพเอาไว้ จากที่ฟลอร์ดเล่า คนที่ชื่อโทอาเลนี่ ท่าทางจะเป็นคนที่มีความสามารถสูงและเป็นที่นิยมด้วย 'ครั้งหนึ่ง ผมเคยคิดจะฆ่าเขา บังเอิญว่านักเวทกับนักดาบประหลาด ๆ สองคนเข้ามาขวางไว้ ก็เลยล้มเลิกความคิดไป......' พอมาถึงตอนนี้ คลอธก์รู้สึกขอบคุณนักเวทกับนักดาบประหลาดสองคนนั้น ไม่งั้น ถ้าหากตอนนั้นฟลอร์ดฆ่าโทอาเลไป คงไม่เกิดเรื่องผลิกผันแบบนี้ขึ้น เพราะยังเหลือเส้นทางที่จะจบสงครามด้วยการสูญเสียเพียงน้อยนิดอยู่ ถ้าโทอาเลเป็นกษัตริย์ แล้วประกาศยอมจำนน "............" แล้วต่อจากนั้น ก็ฆ่าโทอาเล แค่หัวของโทอาเล เนลฟี่ สงครามก็จะจบลง "......จะทางไหนก็เถอะ ก็ยังมีคนมากมายต้องตายอยู่ดี" คลอธก์พึมพำคนเดียว แล้วคลอธก์ก็นึกอะไรออกบางอย่าง แล้วมองไปทางชูส "......แต่ นายนี่ใจดีจังน้า" ชูสได้ยินดังนั้น ก็ตกใจแล้วถามขึ้นมา "เอ๊ะ ? เรื่องอะไรกันครับ ?" "เรื่องตอนนี้ไง" "ครับ ?" "ก็เพราะถึงเรื่องที่เราจะต้องทำต่อจากนี้มันจะยุ่งยากก็เถอะ แต่เพราะลำดับการเล่าเรื่องของนาย ฉันเลยรู้สึกว่าสุดท้ายแล้วก็ยังมีความหวังอยู่บ้าง" คลอธก์พูดจบ ชูสก็มีท่าทางดีใจ "ถ้าทำให้ท่านจอมพลอารมณ์ดีขึ้นมาได้ ผมก็มีความสุขครับ" "ก็บอกว่าอย่าเรียกท่านจอมพลไงเล่า" "แล้วก็ ยังเหลือเรื่องที่น่าสนใจอีกเรื่องนะครับ ท่านจอมพล" "ก็บอกแล้วไง" แต่ชูสไม่สน เขาพูดต่อไป "คราวนี้เป็นเรื่องของท่านจอมพลครับ" "หือ ? ของฉัน ?" "ครับ" "อะไรล่ะ ?" แล้วชูสก็ชี้ไปที่แขนของคลอธก์ แก้ไขเมื่อ 11 ก.ค. 55 19:24:12 จากคุณ : sakuranbo เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 19:22:32

ความคิดเห็นที่ 12 แขนขวาของเขา ชี้ไปที่แขนขวาสีดำทมิฬ มันดูแตกต่างจากแขนเดิมที่มีรอยสักสีแดง แขนที่ทำให้เขาถูกขนานนามว่าคลอธก์ โคลม หัตถ์สีชาด อย่างสิ้นเชิง เพราะแขนนั่นถูกปีศาจผู้มีดวงตาต้องสาปที่เรียกว่า 'อิโน ดูว์เอ' กินไปแล้ว แขนที่ใช้อยู่ตอนนี้จึงเป็นแขนเทียม เป็นแขนเทียมต้องสาป เป็นแขนพิเศษที่สร้างขึ้นมาจาก ≪คำสาปต้องห้าม≫ แม้ตอนนี้จะค่อนข้างชินกับแขนใหม่ จนไม่รู้สึกว่าต่างจากแขนของตัวเองนักแล้ว แต่ตามปรกติ เจ้าแขนสีดำนี่มันก็จ้องจะกินผู้เป็นเจ้าของ กล่าวได้ว่า มันเป็นหนึ่งในสิ่งที่เกิดมาจากการทดลองมนุษย์อันบ้าคลั่งที่โรแลนด์กำลังทำอยู่ แม้จะมีที่มาเหมือนกับแขนที่มีรอยสักสีแดง แต่คำสาปในคราวนี้รุนแรงและชั่วร้ายยิ่งกว่า ถึงยังไงเขาก็ต้องพึ่งพาแขนนั้น คลอธก์มองแขนสีดำนี้แล้วถาม "แล้ว ฉันทำไมเรอะ ?" ทันใดนั้นชูสก็พูดออกรส "ฉายาคุณเปลี่ยนไปน่ะครับ" "อ้อ เพราะแขนไม่ใช่สีแดงแล้วสินะ งั้นจากคลอธก์หัตถ์สีชาดกลายเป็นอะไรล่ะ ? ชื่อน่ารักขึ้นรึเปล่า ?" "ฮะฮะ ชื่อน่ารักไม่เหมาะกับคุณคลอธก์หรอกครับ" "เอาเถอะ ไม่น่ารักก็ช่าง......แต่ไหงถึงมีแค่ฉันที่ถูกยัดเยียดฉายาต่อท้ายชื่อให้อยู่เรื่อยเลยฟะ ?" "ก็คนมีชื่อเสียงนี่ครับ" คลอธก์หัวเราะด้วยจมูก "จะบ้าเรอะ นี่มันฉายาฆาตรกรนะเฟ้ย ชื่อเสียชัด ๆ ? แล้ว ไอ้ชื่อเสียนั่น เปลี่ยนเป็นอะไรไปแล้วล่ะ ?" ชูสหัวเราะเล็กน้อยแล้วกล่าวว่า "ยมฑูตหัตถ์ทมิฬครับ" ยมฑูตสินะ จากคำตอบ คลอธก์หันไปมองแขนสีดำของตัวเองอีกครั้ง แล้วคิด ถึงแม้ว่าเขาจะยังไม่ได้ปลดปล่อยพลังจากคำสาปของแขนนี้ที่สนามรบแห่งนี้เลย แต่ก็มีค่าเท่ากันน่ะแหละ แขนนี้ เคยพรากชีวิตมานักต่อนัก เขาผู้ไม่อาจปรารถนาจะเสพสุขอยู่ในที่ปลอดภัยห่างไกลจากการต่อสู้ รู้ดี เพราะระหว่างที่ตัวเองมีความสุข ก็ต้องมองข้ามผู้คนที่ล้มตายมากมาย และจากนี้ไปก็เช่นกัน "......อืม" แล้วตอนนั้นเอง แขนสีดำของคลอธก์ — แขนที่ถูกเรียกว่า 'หัตถ์ทมิฬ' ก็ขยับอย่างรวดเร็ว  ทันใดนั้น แขนนั้นก็คว้ามีดที่ขว้างมาจากไหนก็ไม่รู้ไว้ได้เล่มหนึ่ง เขาไม่แม้แต่หันไปหาทางที่มีดบินมา เพียงแค่อ่านทิศทางของมีดจากจิตสังหารแล้วหยุดมันเท่านั้น เป็นใครได้เห็นภาพนี้ ก็คงเรียกเขาว่าปีศาจเป็นแน่ ปีศาจผมสีแดงราวเปลวไฟ และกล้ามเนื้อดุจเหล็กไหล ยมฑูตหัตถ์ทมิฬที่ปรากฏกายขึ้นในสนามรบ และแล้วคลอธก์ก็ขว้างมีดกลับไปในทิศที่มันบินมา มีดบินไปด้วยแรงที่มากกว่าตอนที่มันถูกขว้างมาหลายเท่า มันบินไปยังเป้าหมายอย่างแม่นยำ มีเสียงร้องกลับมา ตามด้วยเสียงคนล้มลง แต่เขาก็ยังไม่มองไปทางนั้น ไม่เกี่ยงว่าคนคนนั้น จะเป็นหญิงหรือชาย เด็กหรือผู้ใหญ่ ก็จะฆ่าให้หมด เพราะหลังจากนี้ ก็ต้องฆ่าผู้คนในเนลฟาต่อไปอีกสักพักอยู่ดี ดังนั้นจึงไม่มอง ดังนั้นเขาจึงคิดว่า ไม่จำเป็นต้องมอง เพียงแค่ "............" เพียงเล็กน้อยเท่านั้น เขาทำหน้าเศร้าเหมือนเหนื่อยล้าเท่านั้น "............โทษทีนะ"  ยมฑูตแห่งสนามรบพึมพำราวกับคราง จบบทที่ 3  จากคุณ : sakuranbo เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 19:25:33

ความคิดเห็นที่ 13 ใกล้แล้วสินะ โทอาเล จะมีบทแล้วหลังจากเป็นตัวประกอบมานาน ว่าแต่ทั้งฟลอร์ด ทั้งลูซีส ชิออนมีแต่คนดีๆไว้ใจได้เนอะ แต่น่ากลัวชะมัด จากคุณ : SirHibari เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 19:45:52

ความคิดเห็นที่ 14 แค่คิดว่าฟลอร์ดจะร่วมมือกับลูซีลก็หนาวแล้ว ดีว่าพอ 2 คนนี้เจอหน้ากันดันจ้องจะฆ่ากันซะงั้น 555+ อ้าเมื่อไรจะถึงบทของไลเนอกับเฟริสเนี่ย ไม่รู้จะหวานกันไปถึงไหนแล้ว แก้ไขเมื่อ 11 ก.ค. 55 20:43:33 จากคุณ : ลูกตาแก้ว เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 20:43:14

ความคิดเห็นที่ 15 นอกเรื่องหน่อย ชื่อล็อกอินคุณ sakuranbo มาจากชื่อขนมญี่ปุ่นใช่รึเปล่าครับ? จากคุณ : sleeper_j เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 21:17:41

ความคิดเห็นที่ 16 @SirHibari ไว้ใจได้? นั่นสิ ก็น่าจะไว้ใจได้นะคะ  แต่ไม่ว่าคนไหนก็น่ากลัวจริงๆ 555 @ลูกตาแก้ว  บทไลเนอร์กับเฟริสก็บทหน้าเลยค่ะ มีบทแน่นอน :D @sleeper_j ชื่อเราเอามาจากบัตรโทรศัพท์น่ะค่ะ เมื่อก่อนเคยมีคนทักว่าเอามาจาก Dacapo ด้วย  จากคุณ : sakuranbo เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 21:41:54

ความคิดเห็นที่ 17 ไม่รู้ทำไมพอเห็นคำว่าฟลอร์ดกับลูซีลไว้ใจได้แล้วหัวเราะออกมาเลยล่ะ..... ^^; แต่ก็จริงนะ ถึงจะน่ากลัว แต่ถ้าเทียบแล้ว สองคนนี้มันก็ยังไว้ใจได้มากกว่าตา.......ละกัน (หัวเราะ) บทนี้ชอบแถวที่ฟลอร์ดคุยกับลูซีลที่สุดเลย อ่านไปแล้วหัวเราะหึ ๆ ผีเจ้าที่กับแฟนบอยสายยันเดเระคุยกัน หัวข้อสนทนามันช่าง.... รื่นร๊มย์~รื่นรมย์ จากคุณ : Kaya I เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 23:01:37

ความคิดเห็นที่ 18 ขอบคุณมากครับแต่ตอนแรกอ่านไป 4-5 บรรทัดเกิดอาการงงเล็กน้อยเพราะเรื่องส่วนเฮฮาจากคุณคายะคราวก่อน(นิทานสอนใจของชิออนราชาแห่งโรแลนด์ที่สวนกลับทั้งสองหน่อซะหมดสภาพ)ยังค้างอยู่ในหัว เลยต้องปรับตัวนิดหนึ่ง ตอนแรกนึกว่าข่าวดีที่ 2 จะเป็นเจ้าหญิงที่เป็นแฟนของคลอธท์ป่องซะแล้ว(แต่อีแบบนั้นมันลางตายชัดๆแฮะ เรื่อง Madaka Box ก็โดนผลของแฟลกลางตายไปคนแล้วด้วย) ในฐานะราชาทั้งสองคน(คงไม่ต้องบอกว่าใคร)นั้นถือว่าเป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยมเลย แต่ในฐานะชิออนแล้วสองคนที่ว่าก็เป็นแค่คนที่ทำร้ายเค้าเท่านั้น คนที่คอยช่วยจริงๆก็ไปจากโรแลนทืแล้ว(ไลเนอร์กับเฟรีส) ปล.sakuranbo นี่ใช่คนเดียวกันกับที่ที่แปลทำคลิปเพลงที่แปลไทยของโวคัลลอยด์ใน youtube หรือเปล่าครับ คุ้นๆว่าเคยเห็นนะ(แต่จำเพลงไม่ได้เพราะเจอเยอะมาก) แก้ไขเมื่อ 11 ก.ค. 55 23:08:00 จากคุณ : wingaura เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 23:07:40

ความคิดเห็นที่ 19 โอ๊ย เข้าโหมดเครียดอีกแล้วเหรอ รั่วต่ออีกหน่อยได้ไหม รั่วต่ออีหน่อยได้ไหมอ่ะ พลีสสสส ป.ล. ค้างคามาก เพื่อนสาวผมแดงของเจ้าไลท์เนอร์ที่โดนกษัตริย์ทางเหนือจีบแต่ดันโดนจับเข้าคุกไปแล้วต่อจากนั้นเป็นไงมั่งคะเนี่ย (แอบชอบคู่นั้น หวานดี) จากคุณ : CLOVERTALE เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 55 00:09:16

ความคิดเห็นที่ 20 ## 19  เพื่อนสาวผมแดงที่กล่าวก็กลับไปรวมทีมกับพระเอกไงครับ ... จากคุณ : wo-jiao เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 55 00:20:39

ความคิดเห็นที่ 21 ที่อยากรู้คือเธอหลุดออกมาจากคุกได้ยังไงน่ะค่ะ กษัตริย์นั่นปล่อยมาหรือ แล้วหลังจากนั้นพอจะรู้ไหมว่าไปไหนต่อ ยังมีลุ้นกับนายผมแดงไหม ตามตรงไม่อยากให้มาขดขวางทางสวีทของพระนางเขานะ เดี๋ยวมันจะเป็นเอาถ่านไฟเก่ามาโยนให้คุโชนซะเปล่าๆ 555 ป.ล. พ่อนายผมดำจ๋า จะดาร์คไปไหน นายฟลอร์ด! จากคุณ : CLOVERTALE เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 55 00:43:39

ความคิดเห็นที่ 22 ##21 คือคีฟ่า เนี่ยเทำข้อตกลงกับราชาแห่งกัสตาร์กไว้ ให้คีฟ่าไปช่วยไลเนอร์ออกมาจากโรแลนแล้วพาไปร่วมมือกับกัสตาร์ก แต่ไม่ต้องอ่านนิยายก็ได้แค่ดูในอนิเมะ ก็พอจะเดาได้แล้วว่าไลเนอร์ให้ตายก็ไม่ยอมร่วมมือกับกัสตาร์ก คีฟ่าเองก็ไม่ได้สนใจอะไรสัญญานั่น พูดง่าย ๆ ตามใจพระเอกนั่นแหละ จากคุณ : wo-jiao เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 55 01:01:45

ความคิดเห็นที่ 23 @Kaya I  ตา...นั่นสินะตัว พูดถึงแล้วก็  ไม่รู้ว่าเล่ม 12 ชะตาของ...จะเป็นยังไงต่อไป แค่คิดก็หึหึแล้ว~ เมื่อไหร่จะถึงกันยา อยากอ่านนน 555 @Wingaura  อุ้ย งั้นต้องเอามาสลับกันบ่อยๆ (เอ๊ะ) ส่วนคลอธก์คงไม่โดนปักแฟลกง่ายๆ เขาว่ากันว่า พวกสมองกล้ามเนื้อมักตายยากค่ะ จะว่าไปคลอธก์เองก็ถือว่าเป็นคนจงรักภักดีเหมือนกันนะ ถ้าเทียบกับสองคนนั้นน่ะ ส่วนเรื่อง youtube ก็เป็นคนเดียวกันค่ะ @CLOVERTALE  ตอนหน้าก็มีอะไรรั่วๆ หน่อยนึงเหมือนกันนะคะ หรือเราอาจจะเอา4ช่องจบมาคั่นก่อนเหมือนเดิม  ส่วนคีฟา เดี๋ยวเล่ม2 ก็มีบทแล้วล่ะค่ะ ก็ไม่ได้กลับมาเป็น กขค. นะคะ  แก้ไขเมื่อ 12 ก.ค. 55 01:29:03 จากคุณ : sakuranbo เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 55 01:26:12

ความคิดเห็นที่ 24 แปะไว้ก่อนค่อยมาอ่าน   หวังว่าหนนี้คงไม่โดนหลอกให้อ่านไร้สาระแบบคราวก่อนหรอกนะเจ้า หนก่อนอ่านจบเล่นเอาเงิบไปเลย  5555 จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 55 03:50:27

ความคิดเห็นที่ 25 .......... ถ้านไฟเก่ามันร้อนนน ร้อนนนนนนน .......... ป.ล. คนเขียนจ๋า เซอร์วิสไลเนอร์ชิออนหน่อย 555 อยู่กับนางเอกรั่วเกิ๊นนน ป.ล.2 คุณคายาไอขา นัตสึเมะตอนใหม่ยังไม่ออกเหรอคะ จากคุณ : CLOVERTALE เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 55 04:32:03

ความคิดเห็นที่ 26 @กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย  คราวนี้ไม่เงิบค่ะ รับรอง 555 @CLOVERTALE  ร้อนขนาดไหน เจอ......ก็มอดค่ะ  อีกนานนนนน กว่าไลเนอร์จะได้เจอชิออนอีกรอบ จากคุณ : sakuranbo เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 55 10:55:21

ความคิดเห็นที่ 27 มีฮาหน่อยๆตรงฟลอร์ดนึกถึงไลเนอร์ เรียกเป็นมะเร็งกันเลยทีเดียว มะเร็งเลยเรอะ! เอิ้กๆๆๆ ฉากเฉือนอารมณ์ระหว่างฟลอร์ดกับลูซีนก็สุดยอดมาก อ่านไปนี่แต่ละคนช่าง..... ทั้งคลอธก์ทั้งลูกน้องแล้วก็แต่ละคนข้างตัวชิออนนี่สุดยอดกันทั้งนั้น ทีอาเลก็กำลังจะมีบท อ่านเรื่องนี้แล้วเห็นสัจธรรมหลายๆอย่างจริงๆนะ ความสงบสุขที่เบื้องหลังเต็มไปด้วยความโหดร้าย ไม่อยากทำก็ต้องทำ แลกส่วนน้อยเพื่อส่วนใหญ่ ถึงจะโหดเหี้ยมแต่กลับมีคุณธรรมซ่อนอยู่ ตอนหน้าไลเนอร์กับเฟรีสจะออกโรง....ดีใจจังน๊าาาาา สองคนนั้นรั่วคั่นความเครียดของเรื่องนี้ได้ดีมากเลยนะ 55555 ^^ จากคุณ : koyuki (kochan) เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 55 14:21:51

ความคิดเห็นที่ 28 @koyuki (kochan)  ฮา ถ้าเป็นไปได้ฟลอร์ดอาจหาเลเซอร์มายิ่งมะเร็งคุงก็ได้นะคะ แบบ กำจัดให้สิ้นซากไรงี้  ไม่มีความสงบสุขที่ได้มาโดยไม่เสียอะไรไป เพราะงั้น รีพอร์ตของไลเนอร์นี่โลกสวยมาก ทั้งชิออน ลูค และฟลอร์ด ต่างก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ ที่ฟลอร์ดอยากกำจัดไลเนอร์ทิ้งก็เพราะเรื่องนี้ด้วย  ส่วนตัวคิดว่า ชิออนคงไม่อยากให้เพื่อนสนิทรู้หรอกว่ามือของตัวเองเปื้อนเลือดไปมากขนาดไหน ถ้ายังมีไลเนอร์อยู่ชิออนก็จะยังไม่กล้าทำอะไร กลัวเพื่อนเกลียดตัวเอง อยากจะฆ่าทิ้งเพื่อช่วยก็ทำไม่ลง  สาเหตุนึงที่ชอบเรื่องนี้เป็นเพราะว่าตัวละครแต่ละตัวเป็นสีเทานี่แหละค่ะ  ไม่มีถูก100% ไม่มีผิด100%  แต่ไลเนอร์นี่ เป็นคนใจดีจังน้าาา  จากคุณ : sakuranbo เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 55 18:42:38

ความคิดเห็นที่ 29 @CLOVERTALE ขอสารภาพตามตรงว่าช่วงนี้กำลังไฟมอดอย่างแรงน่ะค่ะ ^^; คือ เนื้อเรื่องช่วงหลัง ๆ ก็น่าสนใจแท้ ๆ นัตซึเมะก็เริ่มเติบโตไปอีกขั้นแล้วแท้ ๆ แถมเป็นขั้นที่เรารอจะได้เห็นมาตลอดซะด้วย คือนัตซึเมะเริ่มคิดว่าต้องเทคแอ็คชั่นแล้ว อยากกุมบังเหียนชีวิตตัวเองแล้ว .......แต่เราดันเขียนสปอยไม่ออกเนี่ยสิ /(TwT)\ สงสัยก่อนหน้านี้ฟินไปเต็มที่จนเลยจุดสันดาบของตัวเอง แล้วช่วงหลังก็หันไปบ้าโน่นนี่สะเปะสะปะมากจนกลับอ่าวไม่ถูก จะว่าทรยศนอกใจก็....ยอมรับค่ะ  แต่เรามันเป็นพวกพอไม่พีคเต็มที่แล้วมัน...เข็นไม่ขึ้นอ้ะ กลับมาเด็นยูเด็น... ขอเมนต์ยาว ๆ ถึงตัวละครเด่นในตอนนี้หน่อย     ลูซีลกับฟลอร์ด เร็ว ๆ นี้ย้อนไปอ่านนิยายภาค 1 มา แม้แต่ตอนเจอฟลอร์ดครั้งแรก ชิออนยังคิดเลยว่าฟลอร์ดมีส่วนคล้ายลูซีล และแม้อาจจะไม่ร้ายดังปีศาจเท่าลูซีล แต่ฟลอร์ดมีความดำมืดของมนุษย์อยู่มากกว่า   จุดต่างคงเป็น... ลูซีลใช้ชิออนในฐานะเครื่องมือ ส่วนฟลอร์ดจะยึดติดกับตัวชิออนมากกว่า ไอ้ประโยค ยิ่งตัวเองมืดมิดเท่าไหร่ แสงของชิออนจะยิ่งสว่างแล้วกลบความมืดของตัวเองได้นี่ ทำให้เข้าใจคาแรคเตอร์ของฟลอร์ดชัดขึ้นเยอะเลย   ดูจากการกระทำ ฟลอร์ดคล้ายจะคิดทำนอง... ไหน ๆ ตัวเองก็ถนัดเรื่องชั่ว ๆ ก็มาทำชั่วให้เกิดผลลัพธ์ที่ดีดีกว่า ฟลอร์ดไม่เคยพูดว่าเป้าหมายตัวเองคือรวบรวมเมโนริสให้เป็นปึกแผ่น แต่บอกว่า นั่นเป็นสิ่งที่ชิออนต้องการ และจะทำให้เป็นแบบนั้นให้ ในแง่นึงก็เหมือนเอาชิออนมาอ้างเป็นความชอบธรรมให้ตัวเอง เพราะความผิดชอบชั่วดีไม่เคยมีผลกับฟลอร์ดอยู่แล้ว   เราว่าฟลอร์ดน่ากลัวกว่าลูซีลในแง่นี้ ลูซีลถึงจะเย็นชา และขู่จะฆ่า แต่เอาเข้าจริง ๆ พี่แกคงไม่ค่อยอยากฆ่าชิออนทิ้งหรอก เพราะขี้เกียจยุ่งยาก หาราชาใหม่ที่ใช้การได้ใช่จะง่าย อย่างบทแรกยังพูดเลยว่าดีจริงที่เจอและเลือกชิออนมา แต่ฟลอร์ดถึงจะบูชา แต่ถ้าชิออน 'ราชาในอุดมคติ' ทำให้ผิดหวังขึ้นมา ไม่รู้แฟนบอยสายยันเดเระอย่างหมอนี่มันจะทำอะไรบ้างน่ะสิ      ชูสกับคล็อธก์ ชุสนิสัยน่ารักดี มาแนวเดียวกับคล็อธก์เลย ตรงทำให้นึกถึงหมา ^^; ซื่อสัตย์เพิ่งพาได้ ตรงไปตรงมาและภักดี สมกับที่เป็นผู้บังคับบัญชาและลูกน้องกันมานาน ตอนคล็อธก์ชมว่านายนี่ใจดีนะ แล้วชูสทำท่าดีใจเนี่ย ในหัวแทบเห็นภาพผมหางม้าของชูสกระดิกดิ๊ก ๆ ได้ (ฮา)   มีคนอย่างคล็อธก์อยู่ที่โรแลนด์นี่สำคัญจริง ๆ นะ แต่รู้สึกสงสารนิดหน่อยนะเนี่ย ตอนนี้อุตส่าห์มีบทเยอะ แต่คนอ่านหันไปกล่าวถึงตัวละครอื่นกันหมดเลย แม้แต่โทอาเลกับคีฟา ที่แม้จะไม่มีบทเลยสักแอะในตอนนี้ (โถ) (เอาน่ะ อย่างน้อยก็มีคุณ Winguara อวยพรให้นายได้รีบสร้างครอบครัวเชียวนะคล็อธก์เอ๊ย)  แก้ไขเมื่อ 15 ก.ค. 55 03:03:36 จากคุณ : Kaya I เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 55 02:12:06

ความคิดเห็นที่ 30 จ๊ากกกก ไฟมอดเลยเรอะ! ใจร้ายยยย ยังไงถ้าท่านเจ้าบ้านโผล่มาแอบกระซิบบอกเขามั่งก็ดีนะตัวเอง //นั่งยองๆพัดเป่าเตาให้ถ่านคุ ในเรื่องของนายทหารเเขนเลือดอาบนี่ คู่เขานิ่งนอนมาอยู่แล้ว ไม่ห่วงๆ แต่แฟนต้าแนวเครียดแบบนี้ ชอบหักหลังเค้าตอบจบ ยันเปรี้ยงตัวละครที่เค้าชอบตายอนาถไม่ทันตั้งตัวอยู่เรื่อย เอวัง ป.ล. ไหนๆนางเอกเรื่องนี้กับพระเอกก้ไปด้วยดีกันแล้ว ขอเอาชิออนแจมเป็น 3P จะเป็นไรไป! จากคุณ : CLOVERTALE เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 55 00:34:08

ความคิดเห็นที่ 31 @CLOVERTALE รับแซ่บค่ะ :D นี่ถ้าหนุ่ม S กลับมา เราอาจไฟลุกขึ้นมั่งก็ได้นะ..... มั้ง.... เอาชิออนไปอยู่กับแค่ไลเนอร์และเฟริส... มัน... น่าเสียดายออกนะคะ  หมอนี่น่ะ จับไปโยนอยู่กับใครก็จะมีโมเมนต์ให้....... อะฮะ ! ♡ (หัวเราะ)   จริง ๆ เราชอบตอนชิออนอยู่กับคนที่ดูอันตราย ๆ นะ เพราะมันลุ้นดีว่าเขาจะรับมือกับคนพวกนี้ยังไง อย่างกับฟลอร์ดงี้ คุมไม่ได้ก็อันตราย เพราะถึงจะภักดีแต่ไม่ได้เชื่อฟัง ออกแนวทำตามที่ตัวเองเชื่อว่าดีซะมากกว่า จากคุณ : Kaya I เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 55 22:33:43