เชอรี่พูดสีหน้าจริงจัง "นี่แกป็นเพื่อนสนิทชั้นหรอกนะ ไม่งั้นชั้นก็ไม่กล้าแนะนำ ทำไมแกไม่ลองพูดให้ตั้มเลือกระหว่างแกที่เมืองไทย กับการอยู่ใช้ชีวิตของเค้าที่เมืองนอกล่ะ?"
นุ่นทำหน้าเหลอ "เอางั้นเลยหรอ? แล้วถ้าตั้มเลือกจะอยู่ปารีส โดยไม่มีชั้นล่ะแก?"
แทนที่เชอรี่จะตอบ เธอกลับบอกว่า "การได้ไปใช้ชีวิตในเมืองนอก คือความฝันของชั้น แต่พอได้ทำงานในอิตาลีปีนึงเต็มๆ ทำให้ชั้นรู้ว่า ไม่มีที่ไหนน่าอยู่เท่าเมืองไทยอีกแล้วว่ะ ยิ่งปารีสด้วย แมร่งชอบเหยียดๆ คนเอเชีย"
ก่อนที่เชอรี่จะวกกลับมาเรื่องที่คุยค้างไว้ เธอทำสีหน้าจริงจัง "ถ้าตั้มเลือกจะใช้ชีวิตต่างแดนต่อไป ก็แสดงว่าเค้ารักชีวิตอิสระของเค้ามากกว่า เค้าอาจจะรักแกนะ แต่เค้าก็รักที่จะอยู่ตามวิถีทางของเค้ามากกว่า"
นุ่นถอนหายใจยาวเลยคราวนี้ เธอหันไปมองพระปรางค์วัดอรุณฯ อีกรอบ สาวหมวยเม้มปาก แล้วพูดว่า "ขอบคุณที่ชวนชั้นมาดูวิววันนี้นะ พระปรางค์สวยจริงๆว่ะ"
นุ่นหันมายิ้มให้เพื่อนสนิทของเธอ เชอรี่เอื้อมไปจับมือนุ่นที่วางอยู่บนโต๊ะ
นุ่นยิ้มมองเพื่อน ก่อนกล่าว "เราจะไม่ทิ้งกันใช่ไหม? แกกับชั้นเราจะเป็นเพื่อนกันไม่ว่า ในอนาคตเราสองคนจะอยู่ที่ไหนบนโลกใบนี้"
เชอรี่ยิ้มๆ พยักหน้าตอบ "อื้อ...ชั้นสัญญา"
แก้ไขเมื่อ 25 ต.ค. 55 17:39:25
แก้ไขเมื่อ 25 ต.ค. 55 17:14:15
แก้ไขเมื่อ 25 ต.ค. 55 17:12:26