เอาแปลมาส่งค้าบบ
เป็นครั้งที่ดูรายการชินานเกินเวลาจริงไปมากจริงๆ ๕๕
เริ่มถ่ายกันตั้งกะหกโมงครึ่ง
พี่โชเลยบอกว่า ต้องตื่นตั้งกะตีสี่เลยนะ! มันเช้าเกิ๊น
แต่ว่านะ สตาฟของ TBS อ่ะ มาตั้งกะตีหนึ่ง! (เพราะงั้น) พวกเราเลยบ่นว่ามันเช้าไม่ได้เลย ทุกคนไวมาก(มาเช้ามาก)
เนื่องจากที่ผ่านมาจำกัดผลโหวตแค่สาวๆ แต่รอบนี้เหมือนจะเปิดให้ผู้ชายร่วมโหวตได้ด้วยค่ะ
เพราะว่า ครั้งก่อนที่จุนจ๋าแพ้ เธอพูดว่า "ดูจากสภาพชุดแล้ว คงไม่ถูกผู้หญิงเลือก(โหวต)หรอก"
โชจังบอก ว่าถ้าแหกกฎก็ปรับฟาวล์
บะจ๋าบอกว่า งั้นมาตั้งกฎกัน โนะมันเลยตอบกลับว่า นายบอกให้ตั้งกฎแต่ดูตำแหน่งเสื้อผ้าที่นายเลือกสิ (ที่สาม ที่สี่)
บะ : หนวกหูน่า!
บะเอ๊ย เกมนี้มันไม่ได้มีไว้เพื่อคนเล่นขาวสะอาดนะ 5555
โอจัง โอจังบอกผลโหวตมาจากผช.ด้วยนิ่ ไม่ค่อยห่วงหรอก เพราะแฟชั่นของผช.น่ะ โอจังน่าถูกสนใจที่สุดละ
ส่วนจุน 75% เธอแพ้ - -"
หุ่นซกร.
ธีม "รับคำท้าทายอย่างร้อนแรง และไปได้สวยกับปรัชญาของมาเนกิงไฟว์บุ" (ความรู้งูๆปลาๆแปลไม่ได้ ต้องนั่งจิ้มทีละตัวแล้วยัดใส่กุเกิ้ว ทำไมเคโอบอยทำร้ายเค้าแบบนี้อ่ะแง้)
ซกร. "จะจู่โจม หรือจะป้องกัน ไม่รู้จะเล่นแบบไหนจริงๆนะเนี่ย คะแนนโหวตจากผช. คือไฮไลท์ของครั้งนี้ ต้องทำให้ถูกจับตามองสินะ"
แล้ว ..พาร์ก้าไอเท่มฮอตของเฮียก็ออกมา
ปลามปลื้มมากกะลวดลายและพาร์ก้า
"จู่โจมเลยไม่ใช่เหรอ? ลายพาร์ก้าอันนี้อ่ะ"
ต่อไปหาอะไรที่เป็นสีม่วง แล้วก็มาอีกทีม่วงทั้งตัว!
"อ่า สวัสดีคร้าบ นี่นะ ตอนนี้น้า กำลังติดภารกิจสีม่วงอยู่ กลับไปช้านิดนึง"
แล้วฮีก็ไปลองแจ็กเกตสีม่วงแปร๋น หันมาบอกกล้อง "ม่วงจริงๆเลยน้า ม่วงสุดๆไปเลยอ่ะ" ขำหน้าคาซึตอนเดินมาเจอแล้วก็เดินผ่านไป คนคนนี้มันจริงๆเลย 55555555
เฮียเลยหันไปตะโกนบอกป่วนมิยะที่ลับตาไปละ
"ฉันน่ะ ไม่มีอะไรสีม่วงเป็นพิเศษให้หรอก" แล้วฮีก็ไปบนเนื้อคู่โค้ทสีม่วงอันนั้น
ชมใหญ่ ดูท่าจะชอบ
"ดีอ่ะ! ดีอ่ะ! การปฏิวัติสิ่งที่ยังไม่เคยค้นพบของสิ่งที่ยังไม่เคยค้นพบมาก่อน!
"คุณผู้จัดการคร้าบ ถามอีกครั้งเพื่อยืนยันว่าอันนนี้สีอะไรค้าบ"
"สีม่วงค่ะ"
"ขอบคุณค้าบ"
กลับมาที่สตู พอเปิดชุดออกมา พธก. ก็ถามธีมย้ำอีกครั้ง (ฮีซึ่งไม่น่าจะจำได้ หรือแอบเปลี่ยนก็บอกใหม่)
"งานที่ร้อนแรงที่เต็มไปด้วยความท้าทายในการแต่งตัวมาเนกิงไฟว์บุ"
เหมือนจะบ่นกันว่ามันเป็นทางการไป แล้วก็บอกว่าเหมือนนิวส์เซโร่เลย
โชจังเลยบอกว่า พูดถึง เดท เดท เดท ก็เหอะ แต่ พน.บริษัทก็ทำไม่ได้ง่ายๆนะ
มันก็เลยเป็นแบบ "วันหยุดก็อยากไปเดทเหมือนกันนะ"
เอาง่ายๆว่าเฮียแกเกาะกลุ่มคนทำงานที่ไม่ค่อยมีเวลาว่างนั่นเอง
แล้วทุกคนก็มารุมหาสีม่วง เฮียแกจัดก็จัดเต็ม ทั้งตัวยันฝ่าเท้า สีม่วงหมดเลย - -"
หุ่นคาซึ
"ผมไม่ได้เจาะแค่กลุ่มผู้หญิงน่ะ"
ธีม "เดินไปพร้อมกับสาวๆ" (ไม่แน่ใจว่าคู่เดท หรือหมายถึงแฟชั่นสาวๆกัน)
ยูกินะบอกว่าน่ารัก โนะเธอเลยได้ใจ "ชนะใสๆ"
ในห้างเธอเดินไปก็บ่นไป - -"
โนะบอกว่าอยากจะรีบเลือกให้เสร็จก่อนที่รายการฮานามารูจะเริ่ม
สตาฟบอกว่าอิมเมจโนะไม่ใช่คนที่จะดูอะไรแบบนี้เลยนะ ..๕๕
"มันไม่เกี่ยวอะไรกับอิมเมจซักหน่อย" เหมือนเด็กเลยรีบจบรีบเลิกจะได้พักไวๆ 555
โนะเดินมาถึงแจกเกตม่วงแปร๋น
"สีม่วงสินะครั้งนี้"
"ไอ้นี่สีม่วงเหรอ?(แจกเกต)"
"ก็สีม่วงไม่ใช่เหรอครับ ?"
"ง่าาา แข่งงวดนี้ทำไม่ได้แน่ๆเลย"
"สีม่วง มันยากนะ"
มาหยุดทีหุ่นตัวนึง
"อันนี้สีม่วง ?"
สตาฟ "ไม่ใช่สีม่วง"
หน้าตาตอนเหรอหราน่าร้าก แล้วก็เถียงกลับว่า นี่มันสีม่วงชัดๆ หันไปหาสตาฟผญ. ชี้ๆไปแล้วถามตากล้องว่า "อันนี้อ่ะ อันนี้สีอะไร"
สตาฟ "สีม่วง.."
โนะ "ดูยังไงก็ไม่ต่างกัน! แต่ไอ้นี่(เสื้อ)บอกว่าไม่ใช่ ดูยังไง(กระเป๋ากับเสื้อ)สีก็แทบไม่ต่างกันอ่ะ" (คงคิดว่าตัวเองตาบอกสีแยกสีชมพูไม่ออกอ่ะเด้ 55555 เกรียนมิยะน่ารักสิ้นดี)
แล้วก็ไปอู้เอ้อระเหยลอยหายตามสไตล์คาซึนาริ - -"
แล้วพ่อคุณก็หยิบรองเท้ามาถามอีก
อันนี้สีม่วงใช่มั้ย ? หันไปถามพนง.ร้าน ว่าสีอะไร
มันเป็นสีสเปกตรัมบลู ถ้าจะให้พูดมันก็คือสีฟ้า/น้ำเงิน สีม่วงนี่มันมีปัญหาจริงๆ แล้วสีม่วงจริงๆแล้วมันคือสีไหน? 5555
ถึงขั้นต้องเรียกว่า เขาวงกตสีม่วง (murasaki no meikyuu 5555)
แล้วก็ไปพบเจ ให้เจไล่ว่าม่วงมันคือสีไหน ๕๕
หยิบผ้าพันคอ เอาแท้งทอปมาถามว่าอันนี้ก็ม่วงเหรอ ?
จุนจ๋าบอกว่าเพราะแสงมันเป็นเหลืองๆมันก็เลยยากที่จะแยกสีม่วงให้ชัดเจน
จุน "ถึง(เสื้อ)อันนี้มันจะสีแปลกๆ แต่มันก็สีม่วงไม่ใช่เหรอ? น่าจะนะ อ่ะ ไม่ใช่นี่มันสีกรมท่า เนวี่นี่นา"
เดินลงกระไดเลื่อนไปเจอโปสเต้อร์ตัวเอง
"อ่ะ อาราชิซังนี่นา สุดยอดไปเลยไม่ใช่หรือไง โปสเตอร์ (tapestry)อันนั้นอ่ะ อ่ะ แต่ว่า ตรงนั้น ท่านราชากับอันดับที่สอง อยู่ข้างบนล่ะ(หมายถึงตัวเองกับโชจัง)"
เจอแช้มเปี้ยนคุง ซัดสโลแกนฮิตาชิทักทายกัน 555 โนะเธอเลยบอก ไม่ผิดคาดจริงๆ ที่หนึ่งกับที่สองได้อยู่ข้างบนคนอื่น ๕๕๕
โชจังเลยบอกว่า บางทีเราสองคนอาจได้ขึ้นบนปกแมกกาซีนเดือนต่อไปก็ได้นะ
แล้วเฮียก็ถามว่า ไอ้เจอมัตสึโมโตะแฮนดี้รึยัง (จุนจ๋าเป็นคนคอยช่วยแยกเรื่องสีม่วง? ใช่ป่าวหว่า?)
"ก็เจอแล้วนะ หมอนั่นบอกว่า ห้ามยืม(กระเป๋า)อันนั้นเด็ดขาด
เป้าหมายเกรียนมิยะคนต่อไปคือ โอจัง
ไปถึงก็ชี้ที่เสื้อเลยบอกว่า "อันนี้สีน้ำเงิน!"
"ผิดละ (ตา)ฉันเห็นอันนนี้เป็นสีม่วง"
แล้วโนะเธอก็หมดเวลาไปกับการป่วนชาวบ้าน 555
สตาฟ "ฮานามารูเริ่มละนะครับ"
"แปดโมงครึ่งแล้วเหรอ !? โธ่!"
หยิบเสื้อมาถามว่าอันนี้สีม่วงใช่มั้ย สตาฟก็บอกใช่ แต่ พนง.ร้านบอกว่า มันคือสีชมพู
คาซึเธอก็ยังหลงทางอยู่ในวงกตสีม่วงอยู่ดี - -"
สามสิบนาทีผ่านไปไปเห็นไอเท่มสีม่วง
"สีม่วงใช่มั้ยครับ น่ารักอ่ะ"
มานอนแผ่หันก้นให้น่าตีจริงๆ (แอร๊ย!)
สตาฟ "ยังไม่เสร็จนะ"
(มาทำหน้าทำตาน่าสงสารแล้วบอกว่า) แจกเกตมีแล้ว เชิ้ตมีแล้ว รองเท้ามีแล้ว แต่ไม่มีกางเกง ดูทะลึ่งดีนะถ้าไม่ใส่อ่ะ 5555
แล้วเธอก็เสร็จภายในสามสิบนาทีนั้น - -"
สตาฟ "จะไม่ลองจนถึงนาทีสุดท้ายเหรอ"
"ไม่อ่ะ"
"มันจะดีเหรอ"
"ดีน่า พอละ ไปดูฮานามารูกันเถอะ"
สตาฟ "ถึงแม้จะไม่มีอิมเมจของคนที่ชอบดูฮานามารูก็เหอะ" ๕๕๕
กลับไปที่สตูฯ
มัตสึโมโตะเช็ก ๕๕
"สีม่วงอยู่ไหน"
"สีม่วงเหรอ ตรงนี้สินะ(จุดกระต้อยร่อยอันน้อยนิดดดดด)แล้วก็อันนี้ (เนกไท)"
จุน "ดูยังไงมันก็สีชมพูไม่ใช่เรอะ?"
โนะ "อันนั้นมันก็เป็นปัญหาหนึ่ง ผมเลยถามเจ้าของร้านทุกรอบว่าอันนี้สีม่วงรึเปล่า เจ้าของร้านเค้าก็บอก สีม่วงครับ"
โชจัง "โทษนะแป๊บนึง ไอ้ชุดนี้ เคยเห็นมาก่อนอ่ะ" (หน้าแหยๆของคาซึน่าร้ากก)
อีกแล้วเหรอ ?
โชจัง "ซื้อมาทั้งหุ่นเลยใช่มั้ย"
จำเลยเลยแก้ตัว
"มาเนกิงอ่ะมีอยู่ก่อนแล้ว ใช่มะ แล้วก็ยืนอยู่ท่าแบบนี้ แล้วทีนี้ ฉันอยากจะลองใส่มัน (เสื้อแจกเกต) เพื่อที่จะให้มันเข้ากะกุงเกงสีกากี ฉันก็อยู่ตรงนั้นด้วยไง
แล้วก็มีคนอยู่ตรงนั้นอีกเหมือนกัน แล้วจะทำไงดีล่ะทีนี้ ก็เลยว่ายอมทิ้งมาเนกิงตัวนั้นไป แต่คุณเจ้าของร้านเค้าชวนให้มาแต่งตัวให้มาเนกิงด้วยกันอ่ะ.."
"รวมหัวกันแล้ว"
โนะ "ไม่ใช่ ก็ลองบนหุ่น กุงเกงอันนี้มาเนกิงก็ไม่มีเหมือนกัน!" (โอ๊ย คนมันก่อความผิดไว้เยอะเค้าเลยไม่ค่อยเชื่อ แต่ท่าตอนอธิบายน่าร้าก ให้อถัย)
"จุดที่แตกต่างกันก็มี มีแน่นอน" แล้วเธอก็ถอดแจกเกต
มาเนกิงเป็นสเวตเตอร์ ของโนะเธอเป็นเวสต์ แล้วเธอก็รอดตัวไป - -"
หุ่นมาซากี้
น่ารักนะ ถ้าเป็นไอบะจังใส่ 555
บะบอกว่า เลือกไม่ถูก เอาแต่ คีปๆๆ เลยกลายมาเป็นแบบเนี้ย
ธีมของบะจ๋าเค้าตั้งให้ว่า ไอบะคีปมัตสึริ (มัตสึริ = เทศกาล)
เปิดประเดิมเธอก็แล่นหาเชิ้ตลายดอกกันเลยทีเดียว พอลองแล้วก็บอก นี่มันรีด้าชัดๆ อิตาลี่ชะมัดเลย! แล้วเสื้อตัวนี้ก็มาจากอิตาลีจริงๆ บะจังเลยคีปเลย
แล้วฮีก็คีปต่อไปเรื่อยๆ เล่นไปเรื่อย น่าร้ากก ตอนแมงกาไซด์น่ารักน่าฮากกก ของเต็มมือภายในสี่สิบนาที 555
หลังจากนั้นเกรียนมิยะก็หยิบเสื้อสีม่วงมาให้บะจ๋า ยัดนู้นยัดนี่ให้ลองเหมือนจะหวังดี
แล้วก็ไปป๊ะกับเสื้อแจกเกตสีม่วงแปร๋น มิราเคิลเกิดเลยค่ะ ซากุไรสวมมาป๊ะกันพอดี 5555
โชจังบอก น้องพี่ แล้วก็โผเข้ากอดกัน บังเอิญจริงๆเลยนะไอ้น้อง
แต่บะจังพานิครีบถอด กลัวว่าจะโดนกล่าวหาว่าลอกโชจัง (บะจังคนดี >_<)
แล้วฮีก็พูดด้วยใบหน้าภูมิใจว่า นี่คือ คีปมัตสึริทั้งหมดครับ (ดูท่าจะเยอะมากก)
เยอะจนไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนก่อนเลยดี
แต่ธีมจริงๆของบะจังคือ เด็กประถมตลอดกาล
จุนเลยบอก จะล้อกันเล่นใช่มั้ยเนี่ย
บะเลยเถียง ไม่ได้ล้อเล่นนะ ตั้งใจจริงๆ
โนะบอก จะใบไม้ผลิหรือฤดูร้อนกันแน่(วะ) ดูไม่ออก
โชจังเลยบอกว่า ถ้าเวอร์บัลซังเห็นต้องบอกว่า โชคุงครั้งนี้ทำจนได้สินะ
หุ่นโอจัง
เปิดปุ๊บจุนจ๋าบ่นปั๊บเลยว่า โผล่มาจนได้! เอาจนได้ คนคนนั้นอ่ะ!
คนเลยแตกตื่นว่าเกิดอะไร โอจังเลยหันไปถามว่า อีเสื้อตัวนี้อ่ะดีเนอะ ดีใช่มะ
แต่จุนจ๋าไม่เล่นด้วย ถามเลยว่าเสื้อข้างในอ่ะมันหมายความว่าไง
ตาลุงก็ตีมึนใส่ตามระเบียบ หลานต้องถามย้ำ
โนะเลยบอกว่า จากที่ดูมันก็ดีไม่ใช่เหรือเสื้อตัวในอ่ะ
สีม่วงอ่ะ (โอจังบอก)
จุนเลยเดินมาแหวกชุดตัวเองให้ดู
โนะบอก เลียนแบบเหรอ
แต่จุนจ๋าบอก ไม่ใช่เลียนแบบ จิ๊กมาเลย!
โอจังเงียบ
โชจังเลยบอก อย่าบอกนะว่าโอจังจะมาไม้ ฉันมีสิทธิ์ที่จะไม่พูด (เพราะคำพูดจะถูกนำไปใช้ในศาล(เตี้ย)๕๕)
ที่โลเก โอจังบอก ค่อนข้างจะมั่นใจนะ แล้วฮีก็หัวเราะ - -"
อยากจะรีบเสร็จไวๆ แล้วไปกินแกงกะหรี่ตอนเลิก (โว้ะะ)
เดินไปเจอรองเท้า ถามหาคู่ที่แพงที่สุด (มาไม้เดิมกะครั้งที่แล้วอีกแล้ววว)
สตาฟถามว่า เคยได้ยินมาเหรอว่าเค้าขายแพง แล้วครั้งก่อนก็ใช้ไม้นี้
โอจัง "แค่คิดว่าอยากจะเห็นน่า"
ไปเจอรองเท้า สองแสนแปดหมื่น ฮีถึงกับบอกโอชาเร่ (ทันสมัย ?) ครือ ลุงขรา ตรรกะ เพราะว่ามันแพงมันเลยต้องโอชาเร่ของลุงมันกลับมาอีกละนะ - -" (แต่มันก็สวยจริงๆ ๕๕)
แล้วก็คีปสองแสนแปดคู่นั้น แล้วก็เผยแผนว่าจะไม่เอาโอชาเร่(แพง)ทั้งหมด แต่จะเป็นแค่จุดเดียว
สตาฟ "มีแค่สิ่งเดียวที่ราคาแพง"
โอจัง "มีแค่สิ่งเดียวที่โอชาเร่"
ตอนนี้สติของซตช โอชาเร่ = แพง ไปแล้ว - -"
แล้วฮีก็ถามหาของแพงๆต่อไปอีกที่ร้านเสื้อ
เห็นลายข้างตัวก็บอกสีม่วงสินะ ในมุมมองของผมน่ะ
พนง.ก็บอก สีน้ำเงินคับ ..(ดูยังไงก็สีน้ำเงิน)
เสื้อแจกเกตตัวนี้สองแสนเจ็ดค่ะ โอชาเร่ทันทีทันใด
พนง. กำลังจะบอกกระจกอยู่ทางนั้น
แต่เกรียนมิยะเข้าล็อกออนเป้าหมาย (จริงๆอยากจะแปลแค่ช็อตโอมิยะช็อตนี้ แล้วเอามาลง มันก็จะเกรียนไป เลยต้องตัดใจแปลทั้งช่วง ก๊าก)
โอจังเลยเฉ "กระจกอยู่ทางนั้นใช่มั้ย" เดินหนีเลย
เป้าหมายของเกรียนมิยะไม่ใช่เสื้อ แต่เป็นถุงรองเท้าที่ถูกวางทิ้งไว้ เธอจึงย่องไปขโมยมันมา (อีกแล้ว - -")
สตาฟบอกว่า โนะเธอลักรองเท้าไปละ โอจังเลยรีบวิ่งเข้าแท้งค์ล้มลงไปนั่นแล
โอจัง "นายนี่มันชอบรองเท้าจริงๆนะ!" (ครั้งก่อนก็มาจะขโมยรองเท้า)
โนะ "ดูหน่อยเด้"
โอจัง "บ้าดิ่ นายนี่!"
โนะ "รองแท้าตั้งสองแสนแปดไม่ใช่ไง"
โอจัง "ครั้งก่อนก็ทีละ อย่าโผล่มาตอนซื้อรองเท้านักดิ"
โนะ "ก็มันบังเอิญอ่ะ ใใครจะไปรู้เล่าว่านายซื้อรองเท้า สองแสนแปดไม่ใช่รึไง"
โอจัง "ราคามันไม่เกี่ยวกันซักหน่อย"
แล้วฮีก็เอาเสื้อสองแสนเจ็ดไปให้โนะมี่ทาย
โนะ "หก ถึง แปดหมื่นเยน"
ได้ยินคำประมาณ ถึงกับทำหน้าเซ็งแบบ นิโนะนี่ไม่เข้าใจคำว่าโอชาเร่เลยจริงๆ 555
แยกย้าย แล้วฮีก็สติวหาของแพงๆต่อไป เจอสูทอามานี่ราคาห้าแสน .. ถึงกับอุทานว่าเหมือนไม่ได้ใส่เลย ทำท่าคิดหนัก ..แต่ก็เพลิดเพลินกับร้านอามานี่ไม่ช่เร้ออ โอชาเร้โอชาเร่
เดินแฟชั่นโชว์ สูทห้าแสน กระเป๋าสองแสน บวกยังไงให้ได้แปดแสนหว่า - -"
ตามคอนเซปฮี โอชาเร้
แล้วก็ลองแว่น เดินแฟชั่นโชว์ (แต่ใส่แว่นแล้วหล่อจริงๆนะ xD) พอรวมแว่นแล้วทั้งหมดก็ แปดแสนห้า (แต่คนจ่ายสิจะแสนสาหัส)
แล้วนิยามของโอจังอีกอย่างคือ อะไรที่เกินแสนขึ้นไป = โอชาเร่
เก้าโมงก็พักเบรกไปกินแกงกะหรี่ ๕๕๕๕ ยังจะบอกอีกว่า มาเนกิงนี่มันก็ต้องคู่กะแกงกะหรี่
แล้วจุนจ๋าก็เรียกพ่อ ซตช.ไปดู จุนบอก อันนี้ของฉันนะ
โอจังบอกว่ามันสวยดีอ่ะ ยืมไปลองหน่อยนะ
แล้วดันทะลึ่งเข้ากันในแบบที่โอจังบอกว่า สุโก้ย (สงสารจุนก็สงสาร แต่ดันเรียกเค้าไปดูเอง เง้อ)
จำชื่อร้านเสร็จสรรพ แล้วก็บ่นว่ายากเน้ออ ธีมครั้งนี้
เหมือนจุนจะรู้เลยคาดโทษไว้วว่า ห้ามมาใช้เหมือนกันเด็ดขาดนะ อย่าเชียวนะ (แต่ฮีก็ยังดูน้ำด๊วบๆ หูทวนลม โอ๊ย น่ารัก ๕๕)
ในสตู
โนะบอกรอฟังโอจังอธิบาย ฮีถึงกะหาเสียงไม่เจอ ๕๕
โอจัง "พวกนายเห็นแล้วใช่มะ มันตไม่เหมือนกันนะ! ของจุนเป็นทีเชิ้ต ส่วนของฉันเป็นแบบนี้(เสื้อแขนยาว)" (โอจังใส่ตัวนี้แล้วดูดีอ่ะ แฮ่กๆ)
ตอนดูเสร็จ โอจังก็ลืมไปละว่ามันเป็นแบบไหน
โชจังถามว่าตรงไหนมันเป็นสีม่วงบ้างนิ่
โอเลยชี้ไปจุดน้อยๆ ตรงนี้ๆ เล็กจริงๆ - -" แล้วยังบอกอีก ถ้านี่ไม่นับเป้นสีม่วง คนข้างๆผมก็ใช้ไม่ได้เหมือนกัน (แน่ดิ!)
จุนเลยบอกว่ายังมีุดอื่นที่เป็นสีม่วงอีกเหอะ
อ่า .. อย่างงั้นเหรอ ? (ชอบหน้าโอจังตอนนี้จริงๆ)
หุ่นจุนจ๋า
ครั้งนี้มั่นใจมากกกกก ถึงกับเดินถือแผนที่ดูเลย
สตาฟบอก ครั้งนี้จะไม่แพ้เด้ดขาด
จุนบอกว่า ก็คิดว่าจะไม่แพ้มาตลอด (แต่ก็ 75%แล้วที่แพ้ ๕๕) แล้วก็คีปอย่างไวว่อง ของสีม่วงเต็มไปหมด
ตอนลองสร้อยข้อมือแล้วจำลองในหัวก็โปรโพ้ดดด แต่ก็บอกว่านึกภาพไม่ออก ๕๕
เลือกนานไปมากๆ เหวี่ยงกล้องไปที ก็หันไปบอกด้วยท่าทีน่ารักว่า .. "ดื่มชาดีกว่า" 5555
จุนบอกว่า เล่นไปเล่นมา คำว่าที่หนึ่งมันคืออะไร ชี้ไปที่กองเสื้อผ้า(มั้ง) บอกว่า พวกนี้มันก็ธรรมดาใช่มั้ย ธรรมดามันดีก็จริง แต่ธรรมดามากไปมันก็ไม่ได้
เหมือนช่วงร่ายประวัติชีวิตแห่คอนเทนเนอร์จุนจ๋าเลย 555555
แล้วจุนก็พบเนื้อคู่ ชมเชียวว่าน่ารัก (ชมว่าน่ารักไปหมดนั่นแหละ ๕๕) แต่จุนไม่ลังเลจริงๆนะ เจอพนง.ปุ๊บ ถามปั๊บว่ามีอะไรที่เป็นสีม่วงมั้ย? แล้วก็คีปอย่างไง
ธีมองจุนคือ อิมเมจที่แท้จริง
โชจังบอกว่า ดูโดยรวมแล้วมันสีฟ้าอ่ะนะ
จุนเลยแหวกเสื้อที่(ที่แค้นเคือง)ให้ดูว่านี่สี่ม่วงไง
ตรงไหนนะๆที่เป็นสีม่วง
จุนเลยย้อนเกล็ดโอจังบอกตรงเล็กๆตรงนี้ไง 5555
จุนชี้ที่สร้อยเล็กๆ โอจังบอก คิดจะใส่เหมือนกันนะนั่น เกือบไปแล้วไงล่ะ
น้องถึงกับบอกว่า คนอะไรแบบนี้นะ
แฮ่กๆ จบแล้วกับหนุ่มเลือกเสื้อผ้า
ส่วนตอนโหวต .. ขอผ่านล่ะค้า รอซับอิ้งแบบถูกต้องครบดีกว่าเน้อ
แปลผิดไปก็ขอโทษด้วย ความรู้เท่าหางอึ่งยังคิดจะแปลอีก (บิดเบือนเนื้อหาได้โล่ห์ด้วย ๕๕)
ตรงไหนผิดบอกให้แก้ได้นะคะ :3
ไปล่ะค้าาาาา
โอยาสุมินาไซ
ปูลู เกรียนมิยะน่ารักน่าลากจริงๆนะ แงร้ยยย
~+[213]+~ A. Ra. Shi ~ เทศกาลซากุระบาน และเทศกาลของคู่หูน้ำแร่ ไอโอ มาแล้วจ้า ~{แตกประเด็นจาก A11866499}
หรืออาจจะเป็นเพราะว่าเราวางใจได้แล้วว่าเพื่อนฮีเป็นผู้ชาย (สับขาหลอกกรุมั้ยนี่ --")
